مالكيت معنوى است كه: «لَهُ مُلْكُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ»* نه مالكيت اعتبارى عرفى و مفهوم جعلى ذهنى، همچون مالكيت مردم بر اموالشان ولى با اين همه تسليم به ولايت مطلقه پيامبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم و امام عليه السّلام افتخار امت اسلامى است؛ زيرا نتيجه‌اش تسليم به ولايت مطلقه الهيّه است.

(1) نتيجه بررسى و استدلال به آيات و احاديث و حكم عقل و اجماع، اين شد كه:

پيامبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم و امام عليه السّلام داراى مقام «ولايت تصرف» در اموال و نفوس بر اساس مصالح مسلمين مى‌باشند و اثبات چنين ولايتى براى معصومين به سود مسلمين است نه «ولى امر»؛ زيرا مسئوليت اين مقام بار سنگينى است بر عهده ايشان كه بايد در راه مصالح مردم اعمال شود.

وجود چنين ولايتى براى پيامبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم و امام عليه السّلام و يا براى فقيه، تنها ولايت نفع است نه انتفاع، يعنى براى نفع‌رسانى به امت اسلام است نه بهره‌بردارى از آن و نه آنكه «ولى» حكومت كند و يا رياست و انتفاع برد. ولايت على عليه السّلام خود نمونه و شاهد صدق اين گفتار است كه چگونه در حكومتش با مردم برخورد مسئولانه توأم با عاطفه و رحمت داشت و يا آنكه در اموال بيت المال با چه دقتى تصرف مى‌كرد كه حتى از انفاق يك دانه خرما در انبار بيت المال، مسامحه روا نمى‌داشت، آرى مسئوليت اين ولايت (ولايت تصرف) كمتر از مسئوليت اصل نبوّت و امامت نيست.