زيرا چنين مى‌گويد: ما يَنْطِقُ عَنِ الْهَوى‌ إِنْ هُوَ إِلَّا وَحْيٌ يُوحى‌؛ «رسول خدا پيروى از هوا و هوس نمى‌كند بلكه تابع وحى الهى است».

بنابراين، مى‌توان ولايت تفويض را به دو گونه تصور نمود، تفويض استقلالى و غير استقلالى و در آيات، اوّلى را نفى كرده و در روايات، دومى را اثبات نموده است، پس هيچ گونه منافاتى وجود ندارد.

ولى در عين حال، اثبات ولايت تفويض به هر معنايى كه باشد، نياز به دليل روشنى دارد كه فعلا از حوصله بحث ما بيرون است و چندان اثر عملى نيز براى ما ندارد، جز اينكه اعتراف به آن، ترفيع مقام رسول اكرم صلّى اللّه عليه و آله و سلّم مى‌باشد و مضافا دادن اختيارات از طرف صاحب اختيار اصلى به ديگرى به هيچ وجه خلاف عقل و يا شرع نيست.