بحث و مطالعه بوده، بيانگر عمق تفكر و انديشه ژرف و آگاهى عميق حضرت نسبت به همه امور و مسائل مى‌باشد. (در اين باره به منابع مربوطه مراجعه فرماييد.)[1]

7. امام حسن عليه السّلام فرمود:

«نحن اولى الناس بالناس فى كتاب اللّه و على لسان نبيه؛[2]

ما در كتاب خدا و سنّت رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله نسبت به مردم از خودشان سزاوارتريم.» 8. امام در خطبه‌اى فرمود:

«ان عليا باب من دخله كان مؤمنا و من خرج عنه كان كافرا؛[3]

على عليه السّلام درى است كه هركس از آن وارد شود، مؤمن و هركس از آن خارج شود، كافر است.»

9. آن حضرت عليه السّلام به حبيب بن مسلمه فرمود:

«ربّ مسير لك فى غير طاعة اللّه؛

چه بسا مسيرى را بپيمايى كه در طاعت خدا نباشد.»

حبيب گفت: اما مسير من به سوى پدرت از اين قبيل نيست.

حضرت فرمود:

«بلى و اللّه! و لكنك اطعت معاوية على دنيا قليلة زائلة فلئن قام بك فى دنياك لقد قعد بك فى آخرتك و لو كنت اذ فعلت شرا قلت خيرا ...؛[4]

[1] - عقد الفريد، ج 4، ص 350؛ بحار الانوار، ح 8، ص 564؛ الامامة و السياسة، ج 1، ص 138؛ مناقب ابن شهر آشوب، ج 3، ص 193؛ حياة الحسن عليه السّلام، ج 1، ص 261؛ جمهرة خطب العرب، ج 1، ص 392.

[2] - علامه احمدى، نقل از: ناسخ التواريخ، ج 1، ص 101 و بحار الانوار، باب احتجاجات حضرت عليه السّلام.

[3] - كشف الغمه، ج 2، ص 198؛ بحار الانوار، ج 43، ص 350 از تفسير فرات و از ناسخ التواريخ، ج 5.

[4] - شرح نهج البلاغه ابن ابى الحديد، ج 16، ص 18.