«هنگامى‌كه من، مسيح موعود، باشكوه و جلال خود و همراه با تمام فرشتگانم بيايم، آن‌گاه بر تخت باشكوه خود خواهم نشست. سپس تمام قوم‌هاى روى زمين در مقابل من خواهند ايستاد و من ايشان را از هم جدا خواهم كرد ...».[1]

«عيسى مسيح مى‌فرمايد: گوش كنيد! من به‌زودى مى‌آيم خوشا به حال كسانى‌كه آنچه را كه در اين كتاب پيشگويى شده، باور مى‌كنند».[2]

«چشم به راه باشيد، من به زودى مى‌آيم و براى هركس مطابق اعمالش پاداش با خود خواهم آورد. من الف و يا، آغاز و پايان، اوّل و آخر هستم ...».[3]

از ديدگاه عهد جديد با آمدن مسيح، جهان آكنده از صلح و داد و آبادى و عمران مى‌شود و جنگ و ستيزه‌جويى از بين مى‌رود و همه در آسايش و آرامش زندگى مى‌كنند:

«مسيح مى‌آيد و جهان پس از ظهور آن منجى، در صلح و صفاى كامل به سر خواهد برد و زمين ايشان از نقره و طلا پر خواهد گرديد و خزاين ايشان را انتهايى نيست».[4]

«شهرهاى ويران شده، آباد و آسايش همگانى تأمين مى‌شود. گرگ با برّه سكونت خواهد داشت و پلنگ با بزغاله مى‌خوابد».[5]

«جنگ و خونريزى از جهان رخت برمى‌بندد و امّتى بر امّتى شمشير نخواهد كشيد و بار ديگر جنگ را نخواهد آموخت».[6]

براساس روايت انجيل‌هاى هم‌نوا (متى، مرقس و لوقا) و مكاشفات يوحنا، درست بعد از پايان اعصار، هنگامى‌كه خداوند تصميم مى‌گيرد كه جريان زمان و تاريخ را متوقّف سازد، رويدادى كيهانى به نام «بازگشت» ثانوى مسيح اتفاق مى‌افتد. در اين رويداد، مسيح از نو حيات مى‌يابد و باشكوه تمام بازمى‌گردد تا زنده‌ها و مرده‌ها را

[1]. متى: 26، بند 31 و 32.

[2]. مكاشفه: 2، بند 7.

[3]. همان، بند 16.

[4]. اشعيا: 2، بند 7.

[5]. همان: 11، بند 7.

[6]. همان: 2، بند 4.