ديگر به همين منصب گمارده شد.[1] از اين پس بود كه حضور او در عرصه‌هاى سياسى بيشتر گرديد، به‌طورى كه در دهه سوم اين قرن به وزارت رسيد و به ابن فرات دوم شهرت يافت. پيشتر درباره دوران وزارت او سخن گفتيم. او دومين چهره برجسته سياسى خاندان فرات است كه در طى اين چند دهه حضور و فعاليت سياسى گسترده‌اى داشتند.

آل نوبخت‌

از شخصيت‌هاى ديگر شيعى در عرصه سياست و امور دولتى و حكومتى، شمارى از اعضاى خاندان نوبختى هستند كه ارتباط نزديكى با خاندان فرات داشتند و به‌خصوص در ايام وزارت على بن فرات، تنى چند از اين خاندان در مناصب حكومتى و دولتى فعاليت مى‌كردند.

نوبختيان از خاندان‌هاى قديمى ايرانى‌نژاد و شيعه مذهب بودند كه از سال‌ها پيش، در امور سياسى و دربار عباسيان حضور داشتند. جد اين خاندان در روزگار اولين خلفاى عباسى به اسلام گرويد و از همان آغاز به دربار راه يافت و از آن پس اعضاى اين خاندان پيوسته در دربار عباسيان داراى مناصبى بودند.[2]

[1] - مسكويه، همان، ص 150.

[2] - جد آن‌ها نوبخت زرتشتى در زمان منصور عباسى( 158 ق) اسلام آورد و منجم دربار منصور گرديد. پسر او ابو سهل نيز همين منصب را داشت. از نوادگان او يعقوب بن اسحاق، نديم مأمون عباسى بود و اسحاق بن ابى سهل، مدير بيت الحكمه‌اى بود كه مأمون در بغداد تأسيس كرده بود. ر. ك: اقبال، خاندان نوبختى درباره زمان گرايش اين خاندان به تشيع اطلاع دقيقى در دست نيست. ابن نديم گفته است كه ايشان به داشتن ولايت على عليه السّلام مشهور بودند.

النديم، الفهرست، ص 177. روايتى نيز نقل شده است حاكى بر ارتباط هارون بن سهل، پسر نوبخت، با امام صادق عليه السّلام و استفتاى وى از آن حضرت درباره مشروعيت علم نجوم ر. ك:

مجلسى، بحار الانوار، ج 14، ص 132؛ اما ارتباط هارون بن سهل و امام صادق عليه السّلام به لحاظ تاريخى امكان ندارد و شايد او با يكى ديگر از ائمه مكاتبه كرده باشد. به هر روى اين روايت حاكى از ارتباط اعضاى اين خاندان با امامان شيعه است.