«... و البدعة اصلها ما احدث على غير مثال سابق و تطلق في الشرع فى مقابل السنة فتكون مذمومة والتحقيق أنها إن كانت مما تندرج تحت مستحسن في الشرع فهي حسنة وإن كانت مما تندرج تحت مستقبح في الشرع فهي مستقبحة وإلّا من قسم المباح ....[1]؛ بدعت در اصل، عبارت است از: آن چه كه بدون الگوى سابق، ساخته شود اين كلمه در شرع در برابر سنّت قرار دارد و همواره مذموم و ناپسند است. ليكن اقتضاى تحقيق اين است كه اگر امرى كه بدعت است زير مجموعه‌ى امور مورد قبول شرع قرار گرفت، بدعت حسنه و اگر زير مجموعه امور غير قابل قبول شرعى باشد، بدعت قبيح و نارواست و در غير اين صورت از امور مباح به شمار مى‌آيد.»

گراميداشت مواليد و اعياد، بنابه تحليل ابن حجر عسقلانى زير مجموعه امور مستحسنه در شرع است و امرى جايز بلكه راجح به شمار مى‌آيد. خود ابن حجر نيز اين كار را بدعت حسنه ناميده است.[2] باز بنا به روايات صحيح السند عمر خليفه دوم در جواب يهودى كه مى‌گويد اگر براى ما يهوديان آيه‌ى‌ «.... الْيَوْمَ‌

[1] - ر. ك: ابن حجر، احمد، فتح البارى: ج 4، كتاب« صلاه التراويح»، ص 250، ذيل حديث رقم 2010، و نيز، ر. ك، عينى، محمود، عمده القارى: ج 11، ص 126.

[2] - به نقل از سيوطى، جلال الدين، حسن المقصد، ص 12