مى‌كند تا به رحمت او شاد باشيم و رحمت او پيامبر اكرم است. ابن عباس درباره‌ى اين آيه مى‌گويد:

«فضل الله العلم و رحمة الله محمد صلى الله عليه و آله؛[1] فضل خداوند، دانش است [كه بر هر كه بخواهد مى‌دهد] و رحمت خداوند، حضرت محمد صلى الله عليه و آله است.»

به هر حال ادله‌ى جواز بلكه ادله‌ى استحباب إحتفال مواليد از روايات، در بين فريقين متعددند كه مهم‌ترين آن‌ها مسأله «محبت» به معصومان مى‌باشد محبت واقعى، آثار و پيامدهاى فراوان در زندگى مُحبّ دارد؛ محب به محبوب خود عشق مى‌ورزد، ياد او را همواره تجديد كرده و گرامى مى‌دارد، نام او را با عظمت ياد مى‌كند، در وفات او غمگين و در ميلادش، شادمان است. و گرامى داشت زاد روزِ محبوب، شعار محبت به اوست. برخى از اهل سنت مانند «ديار بكرى»، «ابو شامه مقدسى»، «قسطلانى»، «ابن الحاج»، «ابن عباد»، «سيوطى» فتوا به جواز حتى استحباب احتفال مولد نبى خدا صلى الله عليه و آله داده‌اند.[2]

[1] - سيوطى، جلال الدين، الدر المنثور: ج 4، ص 367.

[2] - ر. ك: رضوانى، على اصغر، مقاله« بحث استدلالى فى مشروعيه الاحتفال» مجله طلوع، ص 6.