مرد گفت: از شما انتظار عفو دارم.

حضرت بدو فرمود: بگو: لا اله الّا الله و إنّى رسول الله.

مرد گفت: از به زبان آوردن اين جمله معذورم دار، ولى پيمان مى‌بندم هيچ‌گاه با شما نجنگم و با كسانى كه با تو سر جنگ دارند، همدستى نكنم. از اين‌رو، پيامبر از او دست برداشت. وقتى آن مرد نزد ياران خود بازگشت، اظهار داشت: من از نزد بهترين انسان‌ها پيش شما آمده‌ام.[1]

4. شجاعت فوق العاده‌

خداى متعال فرمود:

[پيامبران پيشين‌] كسانى بودند كه به تبليغ رسالت‌هاى الهى مى‌پرداختند و تنها از او مى‌ترسيدند و از هيچ‌كس جز او بيم نداشتند.[2]

از على بن ابى طالب عليه السّلام كه دلاور مردان عرب در برابرش سر تسليم فرود مى‌آوردند، نقل شده فرمود:

هرگاه جنگ شدت مى‌يافت و دو سپاه با يكديگر روبرو مى‌گرديدند، ما به رسول خدا صلّى اللّه عليه و اله و سلم پناه مى‌برديم، در آن گيرودار هيچ‌كس از پيامبر به سپاه دشمن نزديك‌تر نبود.[3]

روز احد آن‌گاه كه مردم پراكنده شده و رسول خدا صلّى اللّه عليه و اله و سلم را تنها گذاشتند، مقداد، ثابت‌قدمى رسول اكرم صلّى اللّه عليه و اله و سلم را به توصيف كشيده، مى‌گويد: به خدايى كه او را به حق به پيامبرى برانگيخت من در آن عرصه نديدم رسول خدا صلّى اللّه عليه و اله و سلم‌

[1] . رياض الصالحين( نووى) 5/ حديث 78 صحيح مسلم 4/ 465.

[2] . الَّذِينَ يُبَلِّغُونَ رِسالاتِ اللَّهِ وَ يَخْشَوْنَهُ وَ لا يَخْشَوْنَ أَحَداً إِلَّا اللَّهَ احزاب/ 39.

[3] . فضائل الخمسه من الصحاح السته 1/ 138.