با شگردهاى گوناگون پيروان آن بزرگواران را محكوم نموده و با تكفير و تفسيق اقدام به ترور و كشتار مى كنند.

گروه ديگرى نيز آن بزرگواران را در رديف مردم عادى به حساب آورده اند كه هر دوى اين افراط و تفريط غلط و محكوم است.

البته ائمه هدى (ع) فوق بشر نيستند.

«قُلْ إِنَّما أَنَا بَشَرٌ مِثْلُكُمْ يُوحى‌ إِلَيَّ أَنَّما إِلهُكُمْ إِلهٌ واحِدٌ فَمَنْ كانَ يَرْجُوا لِقاءَ رَبِّهِ فَلْيَعْمَلْ عَمَلًا صالِحاً وَ لا يُشْرِكْ بِعِبادَةِ رَبِّهِ أَحَداً».[1]

وليكن با اين تفاوت كه با عالم غيب در ارتباط هستند و داراى مقام ولايت الهيه هستند.

وظايف شيعيان در برابر غلوّ

مقام ربوبيت اختصاص به ذات اقدس احديت دارد و اهل بيت (ع) بندگان صالح خداوند هستند و هر نوع ادعاى بى جا و غلوآميز درباره ايشان محكوم است. خودشان فرموده اند:

«اجْعَلُونَا مَخْلُوقِينَ وَ قُولُوا فِينَا مَا شِئْتُم»[2]. «نزّلونا عن الرّبوبيّةِ وَ قُولُوا فِينَا مَا شِئْتُمْ».

ما را مخلوق خدا قرار دهيد (از ربوبيت پايين آوريد) و درباره ما هرچه مى خواهيد بگوييد. وليكن مرز توحيد و ربوبيت تا مرز بندگى و عبوديت به طور كامل حفظ شود.

چند موضوع مهم در اين بيان نورانى امام صادق (ع) مشاهده مى شود:

[1] . كهف: 110.

[2] . محمد باقر مجلسى، پيشين، ج 25، ص 279.