بنابراين چه افراط و چه تفريط، هر دو غلط و اشتباه است و دشمنان ما در اين امور بى نقش نبوده و هدف دارند. اى پسر ابى محمود! چون مردم به يمين و شمال متمايل شدند، تو به طريقه مستقيم ما پايبند باش كه هر كس ملازم ما باشد، ما نيز ملازم او خواهيم بود و هر كس از ما مفارقت كند، ما نيز از او مفارقت خواهيم كرد.

همانا كوچك‌ترين چيزى كه انسان را از ايمان خارج مى كند، آن است كه انسان بدعتى بگذارد و به سنگ ريزه بگويد اين هسته است و بر اين اساس باور كنند و از هركس كه با او مخالفت كرد، تبرى بجويد. به نوعى در دين خدا بدعت بگذارد و بر اساس سليقه و حب و بغض نفسانى و ادعاهاى بى اساس دين سازى و دين تراشى كند و حلال را حرام و بالعكس نمايد و اصول و مبانى شرعى را ناديده انگارد.

آنگاه امام تأكيد مى فرمايد كه اين مطلب را حفظ كند كه امام (ع) خير دنيا و آخرت را براى او در اين حديث شريف گرد آورده است.

به نظر مى رسد اين حديث شريف از لحاظ تفقه و درك ابعاد نورانى آن نياز به تأمل بيشتر و فقه در دين دارد.

واضح است كه منظور از مخالفين نيز جريان‌هاى هدف‌دار و جهت دارى است كه نسبت به اهل بيت (ع) برنامه ريزى، نقشه كشى و دسيسه مى كنند و اشخاص و جريان‌هاى منحرفى كه درباره فضائل و مناقب اهل بيت (ع) راه افراط و تفريط را دنبال مى نمايند و با برنامه و نقشه دنبال اهداف شيطانى خود هستند و با نسبتهاى كفر آميز و يا حمايت از عناصر مسئله دار و يا بزرگ نمائى و يا سخن بعضى افراد جاهل و نادان را گرفتن و آن را به همه نسبت دادن و به هر صورت‌