امام (ع) و خطبه‌ها و سخنرانى‌هاى پس از عاشورا

جو سنگين تبليغاتى و تبليغات يك طرفه و پشتوانه قريب نيم قرن تبليغات كمر شكن و ضد اسلام اصيل و اهل البيت (ع) در منطقه شامات و همراه با ترور و ارعاب و وحشت و قتل ابرار و پاكان و نيكان و سلاله رسول الله (ص) چنان محيط را آشفته و وحشت زده و نفس ها را در سينه ها حبس و خفه كرده كه كسى را ياراى برهم زدن و فرياد برآوردن در آن ظلمات وحشت و ترور و ارعاب و تكفير و بايكوت نبود.

حضرت زين العابدين (ع) و حضرت زينب (س) در چنين فضاى اختناق و كفر آميز و نفاق آلود و قير اندود حماسه اى ديگر آفريدند و ظلمات شب را با نعره هاى سپيده صبح شكافتند و نور روشن ولايت و امامت را در آن فضاى آلوده دميدند و پيمان شكنان و عهد شكنان را رسوا و افشا نمودند و دست به افشاگرى و روشن‌گرى زدند.

خطبه‌ها و سخنان حكيمانه و كوبنده و افشاگرانه و با صلابت حضرت سجّاد (ع) مانند تيرى بود كه به قلب سپاه كفر و شرك اصابت مى كرد و تاريكى ها و ظلمات جهل و جور را مى شكافت و پرده از اسرار شب جاهلى بنى اميه مى گرفت.

اينك مرورى بر اين سخنان و كلمات و خطبه ها و اقدامات ارزنده و حكيمانه و راهبردى حضرت خواهيم داشت تا ابعاد مظلومانه نهضت عاشورا و غفلت و غرور خود فريفتگان دنيا و رياست را بهتر بشناسيم و آثار و بركات اسارت اهل البيت (ع) ونقش آن بزرگواران را در نهضت عاشورا باز شناسيم.