ارواح پيامبران (ع) در آن شب از خداوند براى زيارت آن حضرت اذن مى خواهند و خداوند به ايشان اذن مى دهد.] كه از آن جمله پنج پيامبر اولوالعزم (ع) ...[1] [.

همچنين امام سجّاد (ع) به زايده فرمودند: «به من خبر داده اند كه گاهى تو قبر اباعبدالله الحسين (ع) را زيارت مى كنى، عرض كردم: بلى، يابن رسول الله! حضرت فرمودند: چرا اين كار را مى كنى در حالى كه پيش دربار موقعيتى دارى و آنها تحمل هيچ نوع محبت و يا ذكر فضائل ما را ندارند؟

عرض كردم‌ «والله ما أريد بذلك الا الله و رسوله».

من قصدم تقرب الى الله و الى رسول الله است و از خشم آنها باكى ندارم و در اين راه اگر رنجى و مكروهى به من برسد استقبال مي‌كنم.

امام (ع) فرمود: آيا به راستى چنين است؟ عرض كردم: والله مطلب همين طور است. سه بار اين معنى تكرار شد. بعد فرمودند: «بشارت باد! بشارت باد! بشارت باد!»

آنگاه داستان كربلا و عاشورا را بيان فرمودند و به ذكر مصائب وارده به آل البيت (ع) در آن كارزار پرداخته و حقايق را روشن ساختند.[2]

امام (ع) و «زيارت امين الله»

يكى از ارزشمند ترين و غنى ترين زيارت نامه ها زيارت معروف به امين الله است كه از لحاظ اعتبار و محتوا معتبر و داراى مفاهيم عالى و نورانى و بلند است. اين زيارت شريف بيان نورانى امام سجّاد (ع) است كه در عتبات عاليات،

[1] . على بن موسى ابن طاووس، اقبال الاعمال، ج 2، ص 710.

[2] . جعفر بن محمد ابن قولويه، پيشين، ص 260.