دو ديدگاه در سبك زندگى‌

طبيعى است كه در طول تاريخ دو ديدگاه عمده در زمينه نظام‌هاى حقوقى و ساختارهاى اجتماعى انسانها و جوامع بشرى جريان داشته است:

الف) ديدگاه الهى و وحيانى و بر اساس حقوق الهى و حق الله الاكبر؛

ب) ديدگاه هاى شيطانى و طاغوتى و بر مبناى زور و سلطه ارباب قدرت و صاحبان زور و ثروت.

در فرهنگ اهل بيت (ع) اساس بر حقوق الهى و توحيدى و حرمت و كرامت انسان ها و آزادى و آزادگى آنهاست. در اين ديدگاه احدى بر ديگرى امتياز ندارد؛ جز بر اساس تقوى.

اصل برابرى و برادرى و تساوى در برابر حق و عدل حاكم است و تمامى مناسبت ها و رفتارها بايد در جهت كرامت انسانها و حفظ و صيانت از حقوق ديگران و رعايت مرزها و حدود الهى باشد كه‌ «تِلْكَ حُدُودُ اللَّهِ فَلا تَعْتَدُوها وَ مَنْ يَتَعَدَّ حُدُودَ اللَّهِ فَأُولئِكَ هُمُ الظَّالِمُونَ».[1]

سيره پيامبر اكرم (ص) و اهل بيت (ع) در جهت پاسدارى و تقويت و حمايت از حقوق الهى انسانها و برابرى همه در حق و قانون است و اين سخن دلنشين رسول اعظم (ص) است كه مى فرمايند:

«النَّاسُ سَوَاءٌ كَأَسْنَانِ الْمُشْط»[2]

مردم همه با يكديگر برابرند مانند دانه هاى شانه.

اين منشور عظيم حجة الوداع است كه مى فرمايد:

«أَيُّهَا النَّاسُ إِنَّ رَبَّكُمْ وَاحِدٌ وَ إِنَّ أَبَاكُمْ وَاحِدٌ كُلُّكُمْ لِآدَمَ وَ آدَمُ مِنْ تُرَابٍ- إِنَّ أَكْرَمَكُمْ عِنْدَ اللَّهِ أَتْقاكُمْ وَ لَيْسَ لِعَرَبِيٍّ عَلَى عَجَمِيٍّ فَضْلٌ إِلَّا بِالتَّقْوَى».[3]

[1] . بقره: 229.

[2] . حسن بن على بن شعبه، تحف العقول، ص 368.

[3] . همان، ص 34.