«يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا كُونُوا قَوَّامِينَ بِالْقِسْطِ شُهَداءَ لِلَّهِ وَ لَوْ عَلى‌ أَنْفُسِكُمْ أَوِ الْوالِدَيْنِ وَ الْأَقْرَبِينَ إِنْ يَكُنْ غَنِيًّا أَوْ فَقِيراً فَاللَّهُ أَوْلى‌ بِهِما فَلا تَتَّبِعُوا الْهَوى‌ أَنْ تَعْدِلُوا وَ إِنْ تَلْوُوا أَوْ تُعْرِضُوا فَإِنَّ اللَّهَ كانَ بِما تَعْمَلُونَ خَبِيراً».[1]

و در آيه ديگر مى فرمايد:

«يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا كُونُوا قَوَّامِينَ لِلَّهِ شُهَداءَ بِالْقِسْطِ وَ لا يَجْرِمَنَّكُمْ شَنَآنُ قَوْمٍ عَلى‌ أَلَّا تَعْدِلُوا اعْدِلُوا هُوَ أَقْرَبُ لِلتَّقْوى‌ وَ اتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ خَبِيرٌ بِما تَعْمَلُونَ».[2]

در اين دو آيه كريمه تمامى جوانب و ملاحظات مربوط به عدالت و قسط و مزاحمت‌ها و عوامل بازدارنده بيان شده و خطوط و اصول كلى عدالت و شرايط لازم براى تحقق آن بازگويى و بازنمايى شده است تا انسان ها در جوهره ذات و بر اساس ايمان و آگاهى الهى عمل نموده و شخصيت و هويت آنها بر موازين ايمانى و قرآنى و عدالت خواهانه شكل بگيرد.

رسالة الحقوق، انواع حقوق از حقوق خداوند متعال تا حقوق پدر و مادر تا همسايگان، تا زمامداران و معلمان و تا مردم و ملت همه و همه را بيان نموده و تابلوى روشنى از شايستگى و آگاهى و معرفت و هدايت الهى را براى همگان به ارمغان آورده و از هر زاويه چراغ روشنى فرا راه انسانها و انسانيت گشوده تا انسانها با چشم بصيرت در راه ولايت الهى قدم بردارند و بركرانه وحى و افق بندگى صبر و استقامت بورزند.

[1] . نساء: 135.

[2] . مائده: 8.