محمد بن عبداللطيف‌[1] و غير او نيز. همچنين حاميان وهابى‌ها مانند شيخ حامد فقهى، محمد رشيد رضا، عبد الله قاسمى، سليمان دخيل، احمد بن حجر ابوتامى، مسعود ندوى، ابراهيم بن عبيد صاحب تذكره و غير اين‌ها اين نام را به كار برده‌اند.

ولى شيخ حامد فقهى شك وارد كرده است كه اين به نيت گوينده وابسته است و گفته است: دعوت محمدى بخوانند و اين به نام محمد بن عبدالوهاب است، نه پدرش و بعد از او متأخرين مانند ابن فيروز و غيرش از او تقليد كرده‌اند، ولى اين سخن از آن‌ها عجيب و غريب است. اكثر مذاهب اسلامى مشهور به نام صاحبش معروف نشده و به نام پدر و اجدادش معروف است، مذهب حنبلى به نام جد احمد است كه حنبل است و شيخ فقهى و فوزان به اين نامگذارى اعتراض نمى‌كنند و به مذهب حنبلى مذهب احمدى هم نمى‌گويند. همچنين مذهب شافعى به شافع چهارمين جد محمد بن ادريس معروف شده است، پس چرا به مذهب شافعى مذهب محمدى گفته نمى‌شود همچنين مذهب حنفى و نام صاحب مذهب نعمان بن ثابت است همچنين اشاعره كه به ابو الحسن اشعرى منسوب‌اند و اشعر جد جاهلى زمان قديم اوست و ... (ص 145- 146)

سپس ابن فرحان 51 عالم از علماى اهل سنت را نام برده كه هم‌زمان با ابن عبدالوهاب زيسته‌اند و در كتاب‌هايى كه بر رد او نوشته‌اند از آن‌ها به وهابى نام برده‌اند كه از جمله آن‌ها سليمان برادر ابن عبد الوهاب است. (ص 146- 149.) (اگر او چيزى از برادرش و يا از پيروان وى در اين مورد نشنيده بود، چگونه به حركت برادرش اسم پدرش را مى‌گذارد با اينكه مى‌داند پدرش با او مخالف بود!)

[1] . درر السنيه فى الكتب النجدية، ج 8، ص 433.