قييم به همان راهى از غلو كه بدعتگذاران و هوا پرستان رفته‌اند گرفتار شدند. ابن قيم استادش را در اين موضوع يارى كرده است. و ابن تيميه به دلائل خيالى و دور از حقيقت براى باطل كردن سخنان مخالفانش در اين موضوع چنگ زده است.» البانى گمان كرده تأويل‌هايى كه ابن قيم به خاطر ثابت كردن مسأله به آخر رسيدن آتش جهنم كرده است، تأويل‌هاى معتزله و اشاعره سبك‌تر از تأويل اوست. ابن تيميه قدمش لغزيده و سخنى گفته كه قبل از او كسى آن را نگفته است و دليل هم براى آن نياورده است .... و غير از اين‌ها از طعن‌هاى ديگر البانى بر ابن تيميه وشاگردش كه در مقدمه «رفع الاستار» است. به همين خاطر در اين موضوع براى دفاع از ابن تيميه و شاگردش و بيان اين مطلب كه حق با آن دو است (يعنى او نيز معتقد است كه جهنم به پايان مى‌رسد) اين كتاب را نوشتم و من با آگاهى و بينايى اين عقيده را دارم .... اگر ابن تيميه و شاگردش در اين مسأله اشتباه هم كرده بودند، باز سزاوار اين سخنان البانى نبودند، چه رسد بر اينكه حق و ثواب در اين مسأله با آن‌هاست و آن‌ها اين سخن را به خاطر دفاع از اسلام گفته اند ...»

و اين در حالى است كه خداوند متعال در قرآن كريم فراوان به كفار، منافقين و مشركين وعده جاويد ماندن در جهنم را داده است كه براى آشنايى به سوره‌هاى زير مراجعه فرماييد: بقره 60، آل عمران 88، نساء 14 و 93 و 169، انعام 128، توبه 63 و 68، هود 107، نحل 29، احزاب 65، زمر 72، غافر 76، حشر 17، تغابون 10، جن 23 و بيينه 6.

البته اين‌ها تنها بعضى از آيات در اين موضوع هستند و آيات فراوان ديگر نيز در هميشگى بودن عذاب بعضى از كفار و منافقان وجود دارد، ولى با اين وجود ابن تيميه و شاگردش همه اين آيات را نديده گرفته و در عمل آن را انكار مى‌كنند