شده است، نباشد، لكن با توجه به اينكه روايات معصومين تفسير و تبيين مضامين قرآنى است، براى ادراك بهتر و روشنتر مضامين قرآنى اشاره به تعدادى از روايات وارده از معصومين (عليهم السلام) در اين زمينه مفيد، بلكه لازم است:

رواياتى را كه در اين زمينه عرضه ميكنيم، نمونهاى از روايات وارده از معصومين (عليهم السلام) است كه بر حاكميت مطلق خداى متعال و حصر حاكميت در ذات اقدس او دلالت دارند.

روايات وارده از معصومين (عليهم السلام) در اين زمينه، همچون قرآن كريم از واژگان فراوانى بهره جستهاند كه در اينجا جهت رعايت اختصار، تنها به سه دسته از اين روايات كه از واژه «ملك» يا واژه «اطاعت» يا واژه «أمر» و مشتقاتشان در آنها استفاده شده است؛ اشاره مى‌كنيم.

دسته اول: روايات واژه «مُلك» و مشتقات آن:

1. كلينى به سند صحيح‌[1] از ابى بصير روايت مى‌كند:

شخصى نزد امام باقر (ع) آمد و به ايشان گفت: خبر بده كه پروردگارت چه زمانى موجود شد؟ حضرت در پاسخ فرمود: واى بر تو، اين سئوال درباره موجودى گفته‌

[1] . رجال سند همگى ثقات‌اند، در ميان آنان على بن ابى حمزه بطائنى محل اشكال است لكن به‌دليل روايت مشايخ ثلاثه ثقات و نيز به‌دليل روايت على بن ابراهيم در تفسير و به دليل توثيق شيخ در عده، ثقه است و قدحى كه درباره او آمده مربوط به عقيده باطل اوست كه ضررى به وثاقت در روايت وارد نميكند.