و پيامبرشان به آنها گفت: خداوند، طالوت را براى زمامدارى شما مبعوث [و انتخاب‌] كرده است. گفتند: چگونه او بر ما حكومت كند[1].

كلمه «مُلك» در اينجا به صراحت، دال بر فرمانروايى و سلطنت است و به هيچ وجه امكان تأويل نيز ندارد؛ چه اينكه در اينجا منظور، صاحب سلطنت و رهبر سياسى است و آيه با صراحتى‌كه جاى هيچ ترديدى باقى نمى‌گذارد، بيان مى‌كند كه امر اين فرمانروايى و سلطنت به دست خداى سبحان است و آن را هر جا بخواهد قرار مى‌دهد. به گواهى اين آيه، بنياسرائيل مى‌خواستند در قضيه مُلك، دخالت كنند و با گفتن‌ أَنَّى يَكُونُ لَهُ الْمُلْكُ عَلَيْنا وَ نَحْنُ أَحَقُّ بِالْمُلْكِ مِنْهُ وَ لَمْ يُؤْتَ سَعَةً مِنَ الْمالِ‌ چگونه او بر ما حكومت كند، با اينكه ما از او شايسته‌تريم، و او ثروت زيادى ندارد[2]. به اين انتخاب الهى اعتراض كردند؛ ولى در مقابل پاسخ خدا از زبان پيامبرشان اين‌گونه بيان شد كه:

قالَ إِنَّ اللَّهَ اصْطَفاهُ عَلَيْكُمْ وَ زادَهُ بَسْطَةً فِي الْعِلْمِ وَ الْجِسْمِ وَ اللَّهُ يُؤْتِي مُلْكَهُ مَنْ يَشاءُ وَ اللَّهُ واسِعٌ عَلِيمٌ‌

گفت: خدا او را بر شما برگزيده، و او را در علم و [قدرت‌] جسم، وسعت بخشيده است. خداوند، ملكش را به هر كس‌

[1] . همان.

[2] . سوره بقره: 247.