آيات مُلك‌

اين گروه از آيات، بر آن دلالت دارند كه مُلك، فقط مخصوص خداست:

قُلِ اللَّهُمَّ مالِكَ الْمُلْكِ تُؤْتِي الْمُلْكَ مَنْ تَشاءُ وَ تَنْزِعُ الْمُلْكَ مِمَّنْ تَشاءُ

بگو: بارالها! مالك سلطنت و حكومت تنها تويى، به هر كس بخواهى، حكومت و مُلك مى‌بخشى و از هر كس بخواهى، حكومت و مُلك را مى‌ستانى‌[1].

اين آيه به صراحت بيان مى‌كند كه مُلك، فقط از آن خداست و او است كه مُلك را به هركس بخواهد مى‌بخشد و از هر كه بخواهد بازمى‌گيرد. ادامه اين آيه شريفه چنين است:

وَ تُعِزُّ مَنْ تَشاءُ وَ تُذِلُّ مَنْ تَشاءُ بِيَدِكَ الْخَيْرُ

هر كس را بخواهى، عزت مى‌دهى و هر كه را بخواهى خوار مى‌كنى. تمام خوبى‌ها به دست توست‌[2].

در ادامه، درباره مفاهيم «عزت» و «ذلت» كه در انتهاى آيه مزبور آمده است، سخن خواهيم گفت؛ زيرا موضوع عزت و ذلت در قرآن كريم از

[1] . سوره آل عمران: 26.

[2] . همان.