آيات حكم‌

اين گروه از آيات، بيان مى‌دارد كه حكومت، فقط از آن خداست نه غير او و كسى جز او حق حكومت ندارد.

خداوند متعال با اين سخن كه‌ أَلا لَهُ الْحُكْمُ‌ بدانيد كه حُكم، [فقط] مخصوص اوست‌[1]. به اين مطلب تصريح كرده است؛ چنان‌كه در آيه‌ إِنِ الْحُكْمُ إِلَّا لِلَّهِ‌ حُكم و فرمان، تنها از آنِ خداست‌[2]. و آيه‌ وَ لا يُشْرِكُ فِي حُكْمِهِ أَحَداً و او هيچ كس را در حُكم خود شركت نمى‌دهد[3]. نيز بر همين مضمون تأكيد شده است.

مفهوم و پيام جاودانه اين آيات، آن است كه نه در حكومت خدا، شريكى هست و نه اساساً ممكن است كسى شريك حكم خدا باشد. پس حكومت بين خدا و غير او يا بين او و مردم، تقسيم نشده است. حكومت فقط از آن خداست و لذا فقط اوست كه هركس را بخواهد براى حكومت برمى‌گزيند و حاكم را منصّوب مى‌كند و هيچ كس غير او نمى‌تواند چنين كارى كند؛ زيرا اين امر، از امور مخصوص به خداى تعالى است و هيچ كس ديگرى در اين جايگاه با او انباز و شريك نيست.

[1] . سوره انعام: 62.

[2] . همان: 57.

[3] . سوره كهف: 26.