حساس و اساسى باز بماند. اين در حالى است كه اگر با طرح بخشى از اقوال مهم و وجوه آن، نقاط اساسى و كليدى بحث به شاگردنشان داده شده و ذهن شاگرد در حل آن به كار گرفته شود، قوه‌ى استنباط او پرورش پيدا كرده و شكوفا مى‌گردد و بر حل مطلب قدرت پيدا مى‌كند. وقتى شاگرد مطلب را به خوبى حل كرده و با دست يافتن بر كليد مسئله، قدرت نقض و گشودن گره‌ها را پيدا كرد، خود مى‌تواند بقيه‌ى اقوال و وجوه را بررسى كرده و از عهده‌ى جواب مناسب براى آن برآيد و اين خصوصيت ويژه‌اى بود كه در درس مرحوم ميرزا قدس سره وجود داشت.

از طرفى ديگر ارتباط مسايل فقهى با همديگر و تأثير ادلّه‌ى وارده در ابواب مختلف، در كشف حكم شرع در ابواب ديگر، اقتضاء مى‌كند كه فقيه در استنباط حكم هر باب، از مدارك و منابع مربوط به ابواب ديگر نيز مطلع باشد و اين جز با احاطه بر كل فقه و زواياى مختلف ابواب حاصل نمى‌گردد و از اين رو، احاطه‌ى گسترده‌تر بر ابواب فقه در توانمندى و استحكام استنباط حكم در هر باب تأثير بسزايى دارد. از امتيازات مرحوم ميرزا قدس سره اين بود كه بر كل ابواب فقه احاطه داشت و در بررسى مسايل و استنباط احكام از ادله و منابع وارده در ابواب ديگر غافل نبود و در مواقع متعدّد به اين ارتباط اشاره مى‌فرمود و شاگردان را از آن مطلع مى‌ساخت. در اصول نيز