اعتبار زيارت عاشورا

1- اگر خبرى شهرت پيدا كرد؛ يعنى از منابع حديثى مختلف و به سندهاى گوناگون، همراه با راويان متعدد، نقل شد، و به حد شهرت رسيد، موجب وثوق و اطمينان به صدور آن خبر از معصوم عليهم السلام خواهد شد.

2- گاهى منشأ عقلائى، موجب ثبوت و اطمينان به صدور روايت از معصوم مى‌گردد، و آن به دليل تنوع و تعدد منابع و مصادرِ خبر مى‌باشد، كه در نهايت موجب حصول اطمينان به صدور روايت از معصوم مى‌شود، كما اينكه علماى بزرگ به بعضى از نصوص- با اينكه از جهت سند تمام نمى‌باشد- اعتماد كرده‌اند، به خصوص در مستحبات و مكروهات.

3- عالى بودن الفاظ و مضامين زيارت عاشورا، صدور آن را از اهل بيت عليهم السلام تأييد مى‌نمايد. [و اين امر را به وضوح در كتاب «نهج البلاغه» مولانا امير المؤمنين على، بن ابى طالب عليه السلام مشاهده مى‌كنيم، كه مضامين عالى و انسجام الفاظ موجب اطمينان به صدور آن از مولانا اميرالمؤمنين، على بن ابى طالب عليه السلام است‌].

4- توافق مضامين زيارت با ملاكات و ادله عامه مذكوره در كتاب و سنت قطعيه، خود دليل ديگرى بر اعتبار زيارت عاشورا است.

5- هماهنگى بخشى از مضامين و جملات وارده در زيارت عاشورا، از قبيل اظهار درد، اندوه، سلام و لعن، در برخى از روايات صحيح آمده است.