افكار پليد و منحرف خود، هر آنچه توانستند به سر شيعيان آوردند، زيرا از حقانيت و قدرت گرفتن شيعيان هراس داشتند و ائمه اطهار عليهم السلام را با بهانه‌هاى پوچ و بى اساس يا مسموم و يا شهيد نمودند و اصحاب راستين آنان را زندانى، تبعيد و يا به شهادت رساندند، اين روش خصمانه در قرون متمادى ادامه داشت و حكام جور هر چه از آثار شيعى به دستشان مى‌رسيد از بين مى‌بردند. لكن اين مذهب با فداكارى علماء بزرگ و حاميان دين، توانست پا برجا بماند، ولو با اندك مبانى كه على رغم تقيه و فشار تدوين شده است و همواره علماء طائفه سعى كرده‌اند، طورى حركت كنند كه به دست مخالفين بهانه ندهند و عدم ذكر مثل زيارت عاشورا كه با تقيه سازگارى ندارد، از همين رو است، به همين خاطر زيارت عاشورا را فقط در كتبى كه مورد مراجعه شيعه بوده، ثبت و ضبط نموده‌اند. اين زيارت شريفه عمدتاً در كتب ادعيه‌اى، كه به كتب مزار علماء معروف است، ذكر شده است.