احكام سربريدن و شكار كردن حيوانات‌

مسأله 2592- اگر حيوان حلال گوشت را به دستورى كه بعداً گفته مى‌شود سر ببرند، وحشى باشد يا اهلى، بعد از جان دادن، گوشت آن حلال وبدن آن پاك است، ولى حيوانى كه انسان با آن وطى (نزديكى) كرده، و گوسفندى كه شير خوك خورده، وهمچنين حيوانى كه نجاست‌خوار شده، اگر به دستورى كه در شرع معيّن نموده‌اند، آن را استبراء نكرده باشند، بعد از سر بريدن گوشت آنها حلال نيست.

مسأله 2593- حيوان حلال‌گوشت وحشى‌مانند آهو و كبك و بز كوهى، وحيوان‌حلال‌گوشتى كه اهلى بوده و بعداً وحشى شده مثل گاو و شتر اهلى كه فرار كرده و وحشى شده است، اگر به دستورى كه بعداً گفته مى‌شود آنها را شكار كنند، پاك و حلال است ولى حيوان حلال گوشت اهلى مانند گوسفند و مرغ خانگى، و حيوان حلال گوشت وحشى كه بواسطه تربيت كردن اهلى شده است، با شكار كردن پاك و حلال نمى‌شود.

مسأله 2594- حيوان حلال گوشت وحشى در صورتى با شكار كردن پاك و حلال مى‌شود كه بتواند فرار كند يا پرواز نمايد، بنابر اين بچّه آهو كه نمى‌تواند فرار كند و بچّه كبك كه نمى‌تواند پرواز نمايد، با شكار كردن پاك و حلال نمى‌شود، و اگر آهو و بچّه‌اش را كه نمى‌تواند فرار كند، با يك تير شكار نمايد آهو حلال و بچّه‌اش حرام است.

مسأله 2595- حيوان حلال گوشتى كه مانند ماهى خون جهنده ندارد، اگر به خودى خود بميرد پاك است ولى گوشت آن را نمى‌شود خورد.