مسأله 1541- اگر در نماز عيد يك سجده يا تشهّد را فراموش كند، احتياط آن است كه بعد از نماز آن را بجاآورد، ولى اگر كارى كه براى آن در نماز يوميّه سجده سهو لازم است پيش آيد لازم نيست دو سجده سهو بنمايد.

اجير گرفتن براى نماز

مسأله 1542- بعد از مرگ انسان، مى‌شود براى نماز و عبادتهاى ديگر او كه در زندگى بجانياورده، ديگرى را اجير كنند، يعنى به او مزد دهند كه آنها را بجاآورد، و اگر كسى بدون مزد هم آنها را انجام دهد صحيح است.

مسأله 1543- انسان مى‌تواند براى بعضى از كارهاى مستحبّى مثل حج و عمره و زيارت قبر پيغمبر و امامان (عليهم السلام)، از طرف زندگان اجير شود، و نيز مى‌تواند كار مستحبّى را انجام دهد و ثواب آن را براى مردگان يا زندگان هديه نمايد.

مسأله 1544- كسى كه براى نماز قضاى ميّت اجير شده، بايد يا مجتهد باشد يا مسائل نماز را از روى تقليد صحيح بداند، يا آنكه عمل به احتياط كند در صورتى كه موارد احتياط را كاملا بداند.

مسأله 1545- اجير بايد موقع نيّت، ميّت را معيّن نمايد و لازم نيست اسم او را بداند، پس اگر نيّت كند از طرف كسى نماز مى‌خوانم كه براى او اجير شده‌ام كافى است.

مسأله 1546- اجير بايد عمل را به قصد آنچه در ذمّه ميّت است بجاآورد، و اگر عملى را انجام دهد و ثواب آن را براى او هديه كند كافى نيست.

مسأله 1547- بايد كسى را اجير كنند كه اطمينان داشته باشند عمل را انجام مى‌دهد.

مسأله 1548- كسى را كه براى نمازهاى ميّت اجير كرده‌اند، اگر بفهمند كه عمل را بجانياورده يا باطل انجام داده، بايد دوباره اجير بگيرند.

مسأله 1549- هرگاه شك كند كه اجير عمل را انجام داده يا نه، و شخص ثقه باشد و بگويد انجام داده‌ام كافى است، و اگر شك كند كه عمل او صحيح بوده يا نه، بنا بر صحّت آن بگذارد.

مسأله 1550- كسى را كه عذرى دارد و مثلا با تيمّم يا نشسته نماز مى‌خواند، نمى‌شود براى نمازهاى ميّت اجير كرد، اگرچه نماز ميّت هم همان طور قضا شده باشد.

مسأله 1551- مرد براى زن و زن براى مرد مى‌تواند اجير شود، و در بلند خواندن و آهسته‌