احكام نيابت‌

مسأله 89- در صحّت نيابت از شخص زنده- چه مرد و چه زن- دو امر معتبر است:

اول- استقرار حج در ذمّه شخص، مثل اينكه استطاعت مالى داشته باشد، ولى به دليل بيمارى و يا مانع ديگرى حج برايش مقدور نباشد، و يا اينكه در زمانى امكان داشته ولى كوتاهى نموده و به حج نرفته است تا اينكه توانايى انجام حج از او سلب شده است.

دوم- آنكه اميد دست يابى و توانايى رفتن به حج را شخصا در طول عمر خويش نداشته باشد.

مسأله 90- كسى كه حجّ بر ذمّه‌اش مستقر شده و شخصا از انجام آن به دليل بيمارى و يا پيرى و يا مانع ديگرى ناتوان باشد- و اميد به اداى حج در طول عمر خويش ندارد- وظيفه‌اش آن است كه شخصى را نايب بگيرد، و بهتر آن است كه نايب كسى باشد كه قبلا حج نرفته باشد.

مسأله 91- وجوب گرفتن نايب مانند وجوب حج- همانگونه كه در مسأله دوم گفته شد- فورى است.

مسأله 92- حج نايب از شخص ناتوانى كه زنده است و تا آخر عمر توان انجام حج را نداشته و به همان حالت از دنيا رفته است كفايت مى‌كند.

اما اگر بعد از انجام حج توسط نايب، توان انجام حج را به دست‌