ولى اگر قبول كند و سائر شرايط فراهم باشد، حج بر او واجب مى‌شود.

مسأله 30- بذل مال با وصيت نيز تحقق پيدا مى‌كند، مانند اينكه متوفّى وصيت كند كه مالى را به شخصى براى انجام حج بدهند و يا اينكه به وصيّش بگويد كه از ثلث مالش، هزينه حج شخصى را بپردازد.

مسأله 31- استطاعت بذلى با پرداخت كليه هزينه سفر حج از قبيل هزينه رفتن و برگشتن و مصارف انجام مناسك حج، محقق مى‌شود، و پول قربانى نيز جزء هزينه‌هاى حج است، بنابراين اگر بذل‌كننده از دادن پول قربانى امتناع نمود، قبول بذل واجب نيست، مگر آنكه گيرنده شخصا توانايى خريد قربانى را داشته باشد؛ و امّا كفارات، بر عهده خود شخص است نه بر بذل‌كننده.

مسأله 32- در استطاعت بذلى فرقى نمى‌كند كه بذل‌كننده مال را به خود گيرنده بدهد و يا اينكه متكفّل مخارج حج او شود؛ مثلا به او بگويد «به حج برو و خرجت بر عهده من باشد» و يا اينكه او را همراه خود به حج ببرد.

مسأله 33- اگر كسى به ديگرى بگويد از طرف من قرض بگير و با آن حج انجام بده، اين كار بر او واجب نيست.

مسأله 34- بر گيرنده بذل، فقط حجى كه در شرع مقدس در صورت استطاعت، وظيفه‌اش بود واجب مى‌گردد؛ بنابراين اگر فاصله وطن و مسكنش از مسجد الحرام شانزده فرسخ و يا بيشتر باشد، وظيفه‌اش در صورت استطاعت، حج تمتّع خواهد بود، و اگر