اقامتگاه وى در فاصله‌اى كمتر از شانزده فرسخ باشد، وظيفه‌اش حج افراد است؛ پس اگر به شخصى كه در فاصله دور از مسجد الحرام زندگى مى‌كند مالى بذل شود كه با آن حج تمتّع انجام دهد، واجب است آن را قبول نمايد ولى اگر به همين شخص، مالى داده شود تا حج افراد بجاى آورد، پذيرفتن آن واجب نيست. و عكس مسأله در مورد شخصى صادق است كه در فاصله كمتر از شانزده فرسخ اقامت مى‌كند.

مسأله 35- در وجوب حج به وسيله بذل مال، بين اينكه باذل يك نفر باشد و يا بيشتر از يك نفر، فرقى نيست.

مسأله 36- اگر مالى كه كفاف هزينه يك حج را مى‌نمايد به عدّه‌اى بذل شود؛ معروف و مشهور اين است كه وجوب حج بر همه ثابت مى‌شود، منتها اگر يكى از آنها بر ديگران پيشى گرفته و آن مال را به دست آورد، حج بر او واجب شده و از بقيّه ساقط مى‌گردد، و اگر همه افراد حج را ترك كنند،- درحالى‌كه هر يك قدرت به دست آوردن آن مال را داشته باشد- حج بر همگى مستقر مى‌گردد؛ ولى اين حكم بى‌اشكال نيست و احتياط ترك نشود.

مسأله 37- انجام حج بذلى از حجّة الاسلام كفايت مى‌كند، بنابراين پس از انجام حج بذلى اگر شخص مستطيع گردد، مجددا حج بر او واجب نمى‌شود.

مسأله 38- اگر كسى به شخصى مالى ببخشد كه كفاف هزينه حج را مى‌كند و او را مخيّر سازد كه يا به حج برود و يا به زيارت حضرت امام حسين عليه السلام مشرف شود، پذيرفتن اين مال و حج رفتن بر او واجب‌