«عذاب الدنيا اهون من عذاب الآخرة. يعنى عذاب دنيا آسان‌تر از عذاب آخرت است.»[1]

در روايت مرسله صفوان آمده است:

«المرجوم يفر من الحفيرة فيطلب؟ قال: لا و لا يعرض له و ان كان اصابه حجر واحد لم يطلب، فان هرب قبل ان تصيبه الحجارة ردّ يصيبه الم العذاب. يعنى: از امام (ع) پرسيده شد: اگر محكوم به رجم از گودال فرار كرد، آيا بايد برگردانده شود؟ امام (ع) فرمود: نه و اگر حتى يك سنگ هم به او اصابت كرده باشد، برگردانده نمى‌شود. اگر قبل از اصابت سنگ فرار كرد، بايد برگردانده شود تا درد عذاب را بچشد.[2]

در تعبير ديگرى آمده است:

«و ان لم يكن اصابه الم الحجارة ردّ. يعنى اگر درد سنگ را نچشيد بايد برگردانده شود.[3]

در باب پانزدهم از ابواب حد قذف، روايات پرشمارى دلالت بر آن دارند كه در حد زنا، ضربه‌ها شديدتر از حد شراب‌خوارى و در حد شراب‌خوارى شديدتر از حد قذف و در حد قذف، شديدتر از تعزير بايد باشد. واضح است كه منظور از شدت ضربه چيزى نيست جز شديدتر كردن درد و آزار.

در روايت معتبر حسين بن علاء در مورد كسى كه در خواب با مادر شخص ديگرى محتلم شده و سپس خبر احتلام خود را به گوش آن شخص رسانده بود، آمده است:

قال امير المؤمنين (ع): ان فى العدل ان شئت جلّدت ظلّه فإن الحلم انّما هو مثل الظلّ و لكنّا سنوجعه ضرباً و جميعاً حتى لا يؤذى المسلمين، فضربه ضرباً وجيعاً. يعنى: حضرت امير فرمود: عدالت آن است كه اگر بخواهى مى‌توانى سايه او را شلاق بزنى، زيرا احتلام مثل سايه است؛ ولى ما او را تنبيه دردناكى خواهيم كرد تا از اين پس مسلمانان را نيازارد. سپس او را به طور دردناكى زد.[4]

در روايت صحيح محمد بن مسلم آمده است:

قال: سألته عن الشارب، فقال: اما رجل كانت منه زلّة فإنّى معزّره و اما

[1] وسائل الشيعة، ج 18، ص 376، باب 15 از ابواب حد زنا، حديث 2.

[2] همان، ص 377، حديث 3.

[3] همان، حديث 5.

[4] همان، ص 458، باب 24 حد قذف، حديث 1.