مستحب بايد نشسته خواند، يك ركعت حساب مى‌شود؛ ولى در روز جمعه بر شانزده ركعت نافله ظهر و عصر چهار ركعت اضافه مى‌شود؛ و بهتر است به اين ترتيب خوانده شود؛ شش ركعت از آن در وقت پهن شدن آفتاب، شش ركعت هنگام بالا آمدن آفتاب، شش ركعت پيش از زوال، و دو ركعت را در وقت زوال آفتاب بجا آورند.

410- نافله شب يازده ركعت است كه بايد هشت ركعت به نيّت نافله شب، دو ركعت به نيّت نماز شَفع و يك ركعت آن به نيّت نماز وَتر خوانده شود.

411- افضل اوقات نماز شفع و وَتر مابين فجر اول و فجر دوم است.

412- نمازهاى نافله را مى‌توان نشسته خواند؛ ولى بهتر است هر دو ركعت نماز نافله نشسته را يك ركعت حساب كنند، مثلًا كسى كه مى‌خواهد نافله ظهر را- كه هشت ركعت است- نشسته بخواند، بهتر است شانزده ركعت بخواند، و اگر مى‌خواهد نماز وَتر را نشسته بخواند، بهتر است دو نماز يك ركعتى نشسته بخواند.

413- خواندن نوافل يوميّه- غير از نافله ظهر و عصر- در سفر جائز است.

414- مسافر و كسى كه براى او سخت است نافله شب را بعد از نصف شب بخواند، مى‌تواند آن را در اول شب بجا آورد.

دوم- نماز مسافر:

415- كسى كه مسافر است هرگاه همه شروطى كه مشروحاً ذكر مى‌شوند براى او در يكجا جمع شوند، بايد نماز خود را شكسته بخواند، يعنى ركعت سوم و چهارم نماز ظهر و عصر و عشاء از او ساقط مى‌شود؛ و اگر مسافر يكى از آن شروط را نداشته باشد، بايد مانند كسى كه در وطن خودش مى‌باشد نماز ظهر و عصر و عشاء را تمام- يعنى چهار ركعتى- بخواند.

شرط اول: سفر هشت فرسخ باشد، پس سفرى كه نماز مسافر در آن قصر مى‌شود، نبايد از هشت فرسخ شرعى كمتر باشد، كه هر فرسخ شرعى معادل سه ميل- يعنى معادل پنج هزار و چهارصد متر- است، و هشت فرسخ شرعى معادل چهل و سه كيلومتر و يك پنجم كيلومتر- يعنى معادل (43200) متر- مى‌باشد.

416- اگر سفر مختصرى از هشت فرسخ كمتر باشد، يا انسان نداند كه سفرش هشت فرسخ است‌