به نور افگن وصل نشده است كه شفاف باشد؛ وقتى روح انسان تاريك بود، جهان‌بينى او نيز تاريك است. جهان‌بينى هركس تابع وسعت و كم و كيف جان او مى‌باشد؛ اگر روح انسان نورانى باشد، جهان‌بينى او نيز روشن است؛ اگر روح انسان تاريك باشد، جهان‌بينى او مثل روحش تاريك خواهد بود.

آنانى‌كه به خدا و روز قيامت ايمان دارند، مخصوصا مسلمانان، هم روح شفاف دارند و به نور افگن بزرگ خود را وصل كرده‌اند و هم جهان‌بينى آنان شفاف و روشن است. شخص مسلمان معتقد است كه خداوند جل جلاله خالق و آفريدگار تمام كائنات است و او حكيم، عالم و مختار است؛ او زمين را خلق كرد و سپس انسان را به‌عنوان افضل از اكثريت مخلوقات خود خلق نمود. خداوند جل جلاله انسان را به درجه بالا آفريد و او را جانشين (نماينده) خود در روى زمين قرار داد. اشتباه نشود كه بگوييم نعوذ بالله خدا غايب است و انسان را جانشين خود قرار داده؛ بلكه خدا هميشه و همه جا حاضر است. جانشين خداوند؛ يعنى خدا انسان را نماينده خود در روى زمين قرار داد تا دستورات او را در روى زمين انجام دهد. اگرانسان بصورت درست از خداى خود نمايندگى كند، درجه او بالا رفته و" خَيْرُ الْبَرِيَّةِ" مى‌شود. اين از نظر تشريعى بود؛ اما از نظر تكوينى، مى‌فرمايد: