«لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسانَ فِي أَحْسَنِ تَقْوِيمٍ»[1] انسان از نظر تكوينى نيز به بهترين تقويم خلق شده است، اگر او به عنوان جانشين (نماينده) خدا در روى زمين به وظايف خود عمل كند، جهان‌بينى‌اش خيلى روشن مى‌شود. جهان‌بينى كسانى‌كه حقيقت را دانسته‌اند و به خدا و روز قيامت ايمان دارند؛ وسعت كائنات را مى‌دانند و نقش خلقت خود را در روند تكامل بشريت در كره زمين مى‌دانند؛ با جهان‌بينى مادى زياد فرق دارد. مسلمانى مؤمن مى‌داند كه انسان براى چند روز زندگى در كره‌ى زمين خلق نشده‌است و به بقاى خود تا ابديت ايمان دارد. «أُولئِكَ أَصْحابُ الْجَنَّةِ هُمْ فِيها خالِدُونَ»[2] «فَأُولئِكَ أَصْحابُ النَّارِ هُمْ فِيها خالِدُونَ»[3] هركس به اندازه نتيجه عمل خود، يا در بهشت و يا در جهنم، براى ابد مخلد خواهند بود. انسان در قيامت متوجه مى‌شود كه ما هدفمند خلق شده‌ايم و خلقت ما در دنيا بدون هدف نبوده است كه بگوييم.

[1] - تين/ آيه 4

[2] - اعراف/ آيه 42

[3] - بقره/ آيه 275