ريخته، خشك نشده است، بنظر من كار عاقلانه نيست كه ما مجددا براى تصويب اين قانون به جان آنها بيفتيم.

البته در تدوين اين قانون جمع زيادى از حقوق دانان، مدت يكسال الى يك و نيم سال روى آن زحمت كشيده‌اند و همانگونه كه عرض كردم به همه جا نيز فرستاده شده است.

در آكادمى علوم، دانشمندان زيادى وجود دارد. به فاكولته شرعيات، به وزارت ارشاد و شوراى سرتاسرى علماى افغانستان نيز فرستاده شد و بعد از اينكه آنها مطالعه كردند، به مجلس نمايندگان ارسال شد.

كميسيون‌هاى جداگانه مجلس، پس از تحقيق و بررسى، همه قبول كردند. آيا به نظر شما در اين مراجع، اشخاص حقوقدان وجود نداشت كه به اندازه آنهايى كه اعتراض مى‌كنند، بفهمند؟

در جواب سوال دوم شما بايد عرض كنم كه من يك طلبه هستم و كار من تحقيق است. يكمقدار خوشحالى مردم شيعه از برسميت شناختن مذهب شان در قانون اساسى است كه عين گفته‌ى شماست.

مردم شيعه در طول تاريخ بدون هيچگونه حق وحقوق در افغانستان زندگانى كرده‌اند و حكومت‌هاى جابر و ظالم گذشته در اين مورد مقصر هستند. برادران اهل سنت ما كه اكثرا حنفى مذهب هستند هيچوقت مخالف رسميت مذهب شيعه در قانون اساسى نبوده‌اند.

در لويه جرگه دوم، من به خوبى مشاهده كردم كه از تعداد پنجصد نفر نماينده، در حدود چهل و چند نفر آنها شيعه بودند و بقيه‌