ارتداد يا عدم منافات با آن بحث شود؛ زيرا در هر صورت كاربرد عنوان صحابى بر كسى كه بعد از پيامبر صلّى اللّه عليه و اله مرتد شد، مجاز است.

عدالت صحابه از ديدگاه اهل سنت‌

ابن حجر مى‌گويد:

اهل سنت بر عدالت جميع صحابه اتفاق نظر دارند و در اين باور جز تعداد اندكى از اهل بدعت، كس ديگرى با آنان مخالفت نكرده است.[1]

خطيب در كتاب الكفايه فى علم الروايه فصلى ارزشمند دراين‌باره ذكر كرده است، ايشان نوشته‌اند:

عدالت صحابه امرى ثابت و روشن است؛ زيرا خداوند آن‌ها را عادل شمرده و طهارتشان‌[2] را در قرآن بيان كرده و آن‌ها را براى خود برگزيده است.[3]

خدايا تو پاك و منزهى از اين تهمت بزرگ كه بر تو و قرآن و سنت پيامبرت و شريعت اسلام بسته‌اند؛ زيرا چنان‌كه خواهد آمد، در هيچ‌جايى از قرآن و سنت مطلبى يافت نمى‌شود كه عدالت جميع صحابه را به اين معناى جعلى، ساختگى، متناقض و متضارب، چنان‌كه گذشت، ثابت كند!

كدام آيه قرآن و كدام سنتى توانايى اثبات عدالت كودكان شيرخوارى را دارد كه پيامبر صلّى اللّه عليه و اله تنها لحظات اندكى آنان را ديده است و يا مردانى كه بيشتر از چند دقيقه‌اى پيامبر صلّى اللّه عليه و اله را نديده‌اند؟!

كدام دليل شرعى مى‌تواند به عدالت منافقان حكم كند؟! زيرا به باور اهل سنت مراد از ايمان، صرف اسلام و شهادتين است، در اين صورت واژه «صحابه»، «منافقان»

[1] . الاصابة فى تمييز الصحابه، ج 1، ص 10.

[2] . اين ادعايى بس بزرگ‌[ و واهى‌] است؛ زيرا در قرآن تنها طهارت اهل بيت عليهم السّلام آمده است و بس.

[3] . محمد بن على خطيب بغدادى، الكفاية فى علم الروايه، ج 1، ص 46.