افرادى مثل ابى بن كعب، ابى الدرداء، ابى طلحه، مقداد و غيره از اين گروه‌اند.

به نظر نگارنده: اين سخنان نشان مى‌دهد كه همه صحابه به درجه اجتهاد نرسيده و تعداد كمى از آنها مجتهد بوده‌اند.

فصل دوم: شيعه داعى براى تكفير صحابه نيست‌

چنان‌كه در مقدمه بيان شد، گروهى از نويسندگان اهل سنت ادعا مى‌كنند شيعه به جز تعداد كمى از صحابه مابقى را تكفير مى‌كند. در آن‌جا بيان شد كه اين كذب و افترايى است كه به شيعه نسبت مى‌دهند. انگيزه اين نويسندگان علاوه بر تعصب، ناتوان بودن از آوردن استدلال و اقامه برهان بر ادعاى خودشان مبنى بر عدالت جميع صحابه است. روايات كشى درباره ارتداد صحابه در فصل نهم به همراه نقد آن گذشت. در آن‌جا ذكر شد كه ارتداد صحابه از احاديث صحاح اهل سنت اثبات مى‌شود.

بنابراين، ارتداد صحابه مشكل كتاب‌هاى صحاح اهل سنت است و به خود آنان بازمى‌گردد و هيچ ربطى به شيعه ندارد.

در اين فصل شواهد ديگرى بر نادرستى نسبت تكفير همه صحابه به شيعه بيان مى‌كنيم.

خواننده گرامى، آگاه باشد كه در روز قيامت در زمره كسانى كه مصداق اين آيه شريفه قرار مى‌گيرند، نباشد:

رَبَّنا إِنَّا أَطَعْنا سادَتَنا وَ كُبَراءَنا فَأَضَلُّونَا السَّبِيلَا؛[1]

پروردگارا، ما از سران و بزرگان خود اطاعت كرديم و ما را گمراه ساختند.

برخى از آن شواهد به قرار ذيل است.

[1] . احزاب، آيه 67.