آلوسى نقل مى‌كند كه هشت‌صد نفر از صحابه بيعت رضوان زير پرچم حضرت على عليه السّلام در جنگ صفين حاضر بودند كه سيصد نفر آنان به دست معاويه و لشكريانش شهيد شدند. آيا عاقلانه است كه شيعه اين بزرگواران را تكفير كند؟!

علامه مجلسى در بحار الانوار به سند متصل از عبد الرحمان بن ابى ليلى روايت مى‌كند كه هشتاد نفر از اصحاب بدر و 1500 نفر از اصحاب رسول اللّه صلّى اللّه عليه و اله زير پرچم حضرت على عليه السِّام در جنگ جمل به شهادت رسيدند[1] آيا معقول است كه شيعه كسى كه جان خويش را به دستور امير مؤمنان عليه السّلام بذل نمود، تكفير كند؟!

حضرت على، امام حسن، امام حسين و ديگر اهل بيت عليهم السّلام بعد از رحلت پيامبر اكرم صلّى اللّه عليه و اله با دخترانى از اهل مدينه ازدواج كردند؛ درحالى‌كه به اتفاق شيعيان تزويج با اهل ردّه جايز نيست؛ هم‌چنين از ذبيحه اهل مدينه در مهمانى‌ها مى‌خوردند و از بازار مدينه گوشت مى‌خريدند، درحالى‌كه بنابر فتواى فقهاى شيعه استفاده از ذبيحه كافر، هرچند اسم خدا را هم برده باشد حرام است. حتى در روايتى ضعيف هم نيامده است كه حضرت عليه السّلام و اهلش به دليل كفر و مسلمان نبودن آنان از ذبايحشان خوددارى مى‌كرد، بلكه فقها خوردن و نوشيدن، آب و طعام كافر غير كتابى را در صورتى كه دست آنان رطوبت مسريه داشته باشد و با آب و طعام سرايت كند، حرام مى‌دانند.

درباره كافر كتابى برخى حرام و برخى پاك مى‌دانند؛ بنابراين، اگر همه صحابه مرتد و كافر بودند، طبيعى بود كه رواياتى مبنى بر مباشرت نكردن با مرتدان باشد كه به دست ما نيز مى‌رسيد؛ درحالى‌كه هيچ اثرى از وجود چنين رواياتى در كتاب‌هاى شيعه نيست.

صدوق در كتاب خصال از همدانى از على از پدرش از ابن عمير از هشام بن سالم از امام صادق عليه السّلام روايت مى‌كند كه اصحاب پيامبر صلّى اللّه عليه و اله دوازده هزار نفر بودند. هشت هزار

[1] . محمد باقر مجلسى، بحار الانوار، ج 22، ص 196.