معقول نيست كه ما از دانشمندان غير مسلمان انتظار داشته باشيم كه پديده ها و مسائل اسلامى را مثل ما «مقدس و الهى» تحليل كنند، بلكه فقط انتظار ما رعايت ضوابط علمى و انصاف در تحقيق است.

4. عدم دست رسى مستشرقان به بسيارى از متون اصيل اسلامى باعث ضعف علمى و كمبود اطلاعات و خام بودن آرايشان شده است و همين ضعف منجر به داورى هاى اشتباه فراوان شان گشته است.

5. مشتشرقان غالباً درنقل معارف اسلامى ازكتاب هاى اهل سنت بهره گرفته اند كه داراى اشتباهات وضعف هاى بيشترى است وعلى رغم اين كه همه آنها از وجود مذهب بزرگ شيعه اثنى عشرى و كشورهاى مسكونى آنان مانند ايران و لبنان وعراق خبر داشته اند، كمتر حاضر شده اند كتاب هاى مهم و ديدگاه هاى ناب و معقول آنان را نيز به جهان غرب عرضه كنند.

6. جمعى از مشتشرقان غالباً در نشر كتاب ها و معارف اسلامى به جست و جو و گزينش كتاب ها و موضوعاتى اسلامى پرداخته اند كه داراى يك نحوه ضعف واقعى يا ضعف از ديدگاه غربيان مى باشد تا بدين وسيله ضعف معارف اسلامى را ترويج كنند؛ مانند كتاب هاى اختلاف قرائات قرآن، كتاب هاى تاريخ اسلامى كه آغشته به اخبار دروغ و جعلى است، ترويج كتاب هاى صوفيه و باطنيه و گروه هاى منحرف.

7. برخى از مستشرقان متعصب و يا مأمور، در نوشته هاى خويش به تحريف معارف اسلامى دست يازيده و در واقع اتهاماتى براسلام و پيامبر و پيشوايان اسلامى وارد كرده اند.

8. غالب مستشرقان در بررسى هاى اسلامى به جاى آن كه به روش علمى «نداشتن پيش فرض»- كه مدعى ابتكار آن در جهان پژوهش اند- در عمل متلزم باشند، پيش فرض هايى مبنى بر «الهى و وحيانى نبودن قرآن و معارف‌