پروردگارشان روزى مى‌خورند و به آنچه كه خداوند به آنان داده است خوشنود، و به آنانى كه به ايشان ملحق نشده‌اند بشارت مى‌دهند (و يا به آنان شاد مى‌شوند) ...

وقتى حال ارواح شهداى امت چنين باشد، حال روح مقدس سرور كاينات (ص) به مراتب از اين درجات بالاتر و والاتر است و بشارت خواستن از چنين روح قوى به مراتب مفيدتر از كمك خواستن از انسان عادى زنده است، مثلا به خادم مى‌گوييم آب بيار، به رفيق‌مان مى‌گوييم اى فلانى كمك كن، يا قرض بده (من انصارى الله- اعينونى).

سوال سوم‌

كسى كه به قصد زيارت خاتم المرسلين صلى الله عليه و آله سفر مى‌كند آيا رضاى غير خدا را مى‌طلبد كه وهابى‌ها ادعا دارند؟ و ابن تيميه آن را در عبارت گذشته‌ى خود از انواع شرك قلمداد كرده است (كه قلمش شكسته و دستش بريده باد).

مطالعين گرامى مى‌دانند كه از هر فرد زائر اگر سوال شود كه چرا به زيارت قبر رسول اكرم (ص) مى‌روى، جواب خواهند داد كه به خاطر اينكه رسول خدا است، يا ولى خدا است و رضاى خدا را مى‌طلبيم، اگر زائر بداند به آنچه كه خداوند به اين عمل راضى نيست، كسى به زيارت آن حضرت نخواهد رفت، چنانچه مسلمان‌ها مى‌دانند كه خداوند راضى نيست براى حضرت پيامبر سجده نمازند، هيچ مسلمانى براى آن حضرت سجده نمى‌كند، ولى ملائكه كه فهميدند خداوند به سجده كردن براى حضرت آدم راضى است به جز ابليس همه سجده كردند.

آيا ابن تيميه آشكارا مغالطه نمى‌كند؟!

سوال چهارم‌

آيا بعضى از بقاع مانند مساجد، مسجد الحرام، عرفات، مشعر و امثال آن شرافت ندارند؟ و با ساير قطعات زمين برابرند؟ وهابى‌ها چه مى‌گويند؟ آيا در قرآن موضع را به نام ارض مقدسه نام‌گذارى نفرموده است، كه الى المسجد الاقصى الذى باركنا حوله؛ اطراف مسجد اقصى مبارك و پر بركت است؟

و نفرموموده است «بلدة طيبة»؟ و نفروده است واتخذوا من مقام ابراهيم مصلى. هذا البلد الامين؟.