از ايشان كه ناقض غرض بعث ايشانست و مزيت بيان در اين مبحث در كتب كلاميه و در كتاب تنزيه الانبيا بر اوضح و امتن وجوه مبرهن شده و نسبت نسيان و عدم عزم باو در آيه‌ وَ لَمْ نَجِدْ لَهُ عَزْماً بر ظاهر معنى خود نيست چنان كه در موضع خود بيايد انشاء اللَّه تعالى و در آثار آمده كه مهبط آدم كوه سرانديب بود كه درازترين كوه هند است و مهبط حوا جده چنان كه گذشت و مهبط ابليس زمين عراق و مهبط مار اصفهان و مهبط طاوس كابل و قبل از آن كه آدم را بآسمان برند طول قامت او هزار گز بود و در روايت آمده كه در حالت قيام سر او محاذى ابر بود و چون هوام و سباع از او هراسان بودند حقتعالى در حين هبوط قامت او را شصت گز كرد و چون بزمين آمد عصائى از مورد بهشت كه چهل گز طول آن بود همراه خود آورد و آن عصا بر سبيل تناوب و توارث بموسى ع رسيده در خبر است كه آن عصا در حين هبوط سبز بود و پر برگ و چون هواى دنيا باو خورد برگهاى او خشك گشت و از او ريخته شد و جميع انواع طيب كه از زمين هند حاصل مى‌شود اصل همه آن از آن اوراق است و در تفسير اهل البيت (ع) از ابى جعفر (ع) نقلست كه آدم (ع) نهصد و سى سال داشت و در روز جمعه بعد از زوال روح در او دميد شد و مدفن او در مكه است و بروايت ديگر آدم با نوح (ع) ضجيع أمير المؤمنين (ع) است در زمين اطهر نجف على ساكنها الصلاة و السلام و ببايد دانست كه چون حقتعالى در آيات مذكوره ذكر دلايل توحيد و نبوت و معاد فرمود در عقب آن بجهة تقرير و تأكيد آن دلايل تعداد نعم عامه نمود چه نعم مذكوره از حيثيت آنكه حوادث ممكنه‌اند دلالت مى‌كنند بر وجود محدث حكيم كه خلق و امر بيد فرمان او است و از شريك و ند منزه و مبرا است و از حيثيت آنكه صدور اخبار بآن بر نحوى كه در كتب سابقه مثبت است از كسى است كه متعلم بآن كتب نشده و ممارسة بهيچ شي‌ء از آن نكرده اخبار بغيب است و معجز صريح كه دلالت بر نبوت كسى مى‌كند كه خبر از آن مى‌دهد يعنى حضرت خاتم الانبياء (ص) و از حيثيت آنكه آن نعم مشتملند بر خلق انسان و اصول ايشان و بر آنچه اعظم از آنست از سماوات و ارضين دلالت مى‌كند بر آن كه حقتعالى قادر است بر اعاده ايشان هم چنان كه قادر است بر ابداع ايشان و غير ايشان‌

بعد از آن اهل كتاب را مخاطب كرد و امر نمود ايشان را بتذكر نعمى كه او سبحانه بفضل عميم خود بايشان انعام فرموده و بوفا نمودن بعهود او سبحانه كه آن اتباع حقست و اقتفاء حجج بينات تا آن را منظور امت داشته بحضرت خاتم الانبياء (ص) و بكتابى كه باو منزل شده ايمان آورند پس فرمود يا بَنِي إِسْرائِيلَ‌ اى فرزندان يعقوب‌ اذْكُرُوا نِعْمَتِيَ‌ ياد كنيد نعمتهاى مرا لفظ نعمت واحد است و معنى آن جمع است چه آن اسم جنس است يعنى همه نعمتهاى مرا الَّتِي‌ آن نعمتها كه بمحض فضل و كرم خود أَنْعَمْتُ عَلَيْكُمْ‌ انعام‌