سخن را تأييد نموده است.[1] محدّث نورى برخى گزارش‌هاى كتاب را بدون پشتوانه تاريخى خوانده‌[2] و شهيد مطهرى آن را پر از دروغ، و تأليف و نشر اين كتاب را مانع مراجعه به منابع اصلى و مطالعه تاريخ واقعى امام حسين عليه السلام دانسته است.[3] شهيد قاضى طباطبايى نيز مطالب آن را در مقام تعارض با مقاتل معتبر، ساقط و بى‌ارزش مى‌داند.[4] نمونه‌هاى متعددى از اين گونه اخبار غير قابل باور را مى‌توان در جاى جاى كتاب ديد.[5]

4. المنتخب فى جمع المراثى و الخطب‌

فخرالدين بن محمد على بن احمد طريحى (م 1085) مؤلف مجمع البحرين، مجموعه‌اى از احاديث و مراثى درباره امام حسين عليه السلام و برخى ديگر از امامان را گرد آورد و به قصد گرياندن مؤمنان و تشويق‌

[1]. أعيان الشيعة: ج 6 ص 122.

[2]. لؤلؤ و مرجان: ص 287.

[3]. حماسه حسينى: ج 1 ص 54.

[4]. تحقيق درباره اول اربعين حضرت سيد الشهدا عليه السلام: ص 36.

[5]. مانند بيست و دو هزار زخم در پيكر امام حسين عليه السلام( ص 60)، و چسبيدن سر بر تنِ فرزندان مسلم بن عقيل( ص 241) و حضور هاشم مرقال در كربلا( ص 301) و قصه زعفر جنّى( ص 321) و عروسى قاسم( ص 346).