رسالت‌هاى خدا در آيه‌ «لِيَعْلَمَ أَنْ قَدْ أَبْلَغُوا رِسالاتِ رَبِّهِمْ» فقط ابلاغ به مخاطبان عصر نزول باشد، در حالى كه قرآن، كتابى جهانى و جاودان است و مخاطبان آن، اعم از مسلمانان عصر نزول اند و همه مردم را تا قيامت در بر مى‌گيرد. بدين سان، اگر حتى پس از پيامبر صلى الله عليه و آله نيز تحريفى به قرآنْ راه يافته باشد، بدين معناست كه مراقبت الهى به صورت كامل انجام نپذيرفته است؛ زيرا پيام‌هاى خداوند به طور كامل به دست مردم عصرهاى بعد نرسيده است.[1]

2. ادلّه رِوايى‌

گروه‌هاى مختلفى از احاديث پيامبر صلى الله عليه و آله و اهل بيت عليهم السلام به طور مستقل يا به صورت انضمامى، دلالت روشنى بر مصونيت قرآن از تحريف دارند، از جمله:

يك. تعيين قرآن به عنوان ميزان سنجش روايات‌: پاره‌اى از روايات، قرآن را به عنوان معيار بازشناخت روايات ناسره از سره معرفى كرده‌اند. اين روايات كه به «روايات عرض اخبار بر قرآن» موسوم اند، به گونه التزامى گواهى مى‌دهند كه هيچ تحريفى به قرآن راه نيافته است. روايات يادشده، دو دسته اند:

الف- رواياتى كه به طور مطلق بر عرضه احاديث بر قرآن تأكيد دارند؛

ب- رواياتى كه ناظر به احاديث متعارض اند و موافقت با قرآن را وجه ترجيح دانسته‌اند. اين دست از روايات، به صورت گسترده در جوامع حديثى شيعه و به صورت محدود در جوامع حديثى اهل سنّت آمده‌اند. به عنوان نمونه امام صادق عليه السلام به نقل از پيامبر صلى الله عليه و آله فرموده است:

فَما وافَقَ كِتابَ اللَّهِ فَخُذوهُ و ما خَالَفَ كِتابَ اللَّهِ فَدَعوهُ‌

.[2]

هر چه موافق قرآن است، بِدان عمل كنيد و هر آنچه را مخالف آن است، رها سازيد.

[1]. نزاهت قرآن از تحريف: ص 73.

[2]. وسائل الشيعة: ج 27 ص 110؛ الكافى: ج 1 ص 69؛ صيانة القرآن من التحريف: ص 51.