بخواهند به عمق معارف آن دست يابند، بايد مرجعيت علمى آنان را بپذيرند.

2. مرجعيت علمىِ اهل ذكر

ارجاع قرآن براى كشف مجهولات و پاسخ به مسائل مبهم به اهل ذكر، اشاره ديگرى به جايگاه اهل بيت عليهم السلام در تفسير قرآن، و تبيين لايه‌هاى زيرينِ معارف اين كتاب آسمانى است.

توضيح مطلب اين كه خداوند متعال، در پاسخ به شبهه كسانى كه مدّعى بودند، انسانى مانند ديگر انسان‌ها نمى‌تواند پيامبر خدا باشد، مى‌فرمايد: پيامبران پيشين هم مردانى بودند از جنس بشر و در ادامه، به يك اصل كلّى در معرفت‌شناسى اشاره مى‌فرمايد:

«فَسْئَلُوا أَهْلَ الذِّكْرِ إِنْ كُنْتُمْ لا تَعْلَمُونَ‌.[1]

اگر نمى‌دانيد از اهل ذكر بپرسيد».

ذكر، به معناى آگاهى است و اهل ذكر، به معناى آگاهان. بنا بر اين، قرآن، «اهل ذكر»- يعنى آگاهان و كارشناسان دينى- را به عنوان يكى از منابع معرفتىِ مطمئن، به مردم، معرفى نموده است. در واقع، خداوند متعال در آيه ياد شده، جامعه را به يك اصل كلّى عقلى و مورد قبول همه عقلا ارشاد مى‌كند كه در مسائل دينى نيز براى روشن شدن آنچه براى آنان مبهم است، مى‌توانند به كارشناسان و آگاهان اين رشته، مراجعه كنند.

[1]. نحل: 43.