بر اساس اين ره‌نمود، خداوند متعال، به مسلمانان دستور مى‌دهد كه براى تفسير كتاب او و تبيين مبهمات، متشابهات و معارف گسترده و عميق آن، در درجه اوّل- در صورتى كه دسترس داشته باشند- به سَرور اهل ذكر و بزرگ‌ترين آگاه نسبت به معارف قرآنى، يعنى پيامبر خدا صلى الله عليه و آله رجوع كنند و پس از او به اهل بيت آن بزرگوار- كه آگاه‌ترين افراد امّت به معارف اين كتاب آسمانى هستند-. از اين رو، در روايات فراوانى، «اهل ذكر» در آيه ياد شده، به اهل بيت عليهم السلام تفسير شده است.

از پيامبر خدا صلى الله عليه و آله نقل شده كه در تفسير آيه‌ «فَسْئَلُوا أَهْلَ الذِّكْرِ إِنْ كُنْتُمْ لا تَعْلَمُونَ‌؛ اگر نمى‌دانيد، از اهل ذكر [و دانش‌] بپرسيد»[1] مى‌فرمايد:

الذِّكرُ أنا، وَالأَئِمَّةُ أهلُ الذِّكرِ.[2]

[مقصود از] ذكر، منم و [مقصود از] اهل ذكر، امامان اند.

نيز از امام على عليه السلام روايت شده است:

واللَّهِ إنّا لَنَحنُ أهلُ الذِّكرِ، نَحنُ أهلُ العِلمِ، ونَحنُ مَعدِنُ التَّأويلِ والتَّنزيلِ، ولَقَد سَمِعتُ رَسولَ اللَّهِ صلى الله عليه و آله يَقولُ: أنَا مَدينَةُ العِلمِ وعَلِيٌّ بابُها، فَمَن أرادَ العِلمَ فَليَأتِهِ مِن بابِهِ.[3]

به خدا سوگند، همانا ماييم اهل ذكر. ماييم اهل علم و ماييم كان تأويل و تنزيل. از پيامبر خدا صلى الله عليه و آله شنيدم كه مى‌فرمود: «من شهر

[1]. النحل: 43.

[2]. الكافى: ج 1 ص 210 ح 1، تأويل الآيات الظاهرة: ج 1 ص 255 ح 8.

[3]. اهل بيت عليهم السلام در قرآن و حديث: ص 348 ح 305.