الْمُطَهَّرُونَ‌.[1]

قطعاً اين [قرآن‌]، پيامى است ارجمند، در كتابى نهفته، كه جز پاكان نمى‌توانند آن را مسّ كنند [و به حقايق آن دست يابند]».

بسيارى از مفسّران، اين آيه را به عدم جواز مسّ كتابت قرآن بدون طهارت (وضو و غسل) تفسير كرده‌اند. شمارى ديگر، آن را اشاره به فرشتگان پاكى مى‌دانند[2] كه به معارف قرآن آگاهى دارند، يا واسطه وحى بر قلب پيامبر صلى الله عليه و آله بوده‌اند. و برخى نيز آن را اشاره به اين معنا مى‌دانند كه حقايق و معارف بلند اين كتاب آسمانى، تنها در دسترس انسان‌هايى است كه از طهارت معنوى برخوردارند، چنان كه در حديثى، پيامبر خدا صلى الله عليه و آله در تفسير آيه ياد شده، مقصود از «مطهّرون» را «مقرّبان» درگاه الهى دانسته است؛[3] ولى با توجّه به اطلاق آيه اشاره شده و عدم منافات تفاسيرى كه از آنها ياد شد، مى‌توان آن را اشاره به همه اين معانى دانست.

بنا بر اين، هر چه بر طهارت معنوى انسان افزوده شود، قدرت فهم و درك او از حقايق و معارف عميق قرآن، بيشتر مى‌گردد و بدين سان، وقتى آيه ياد شده را در كنار آيه تطهير- كه به روشنى دلالت بر طهارت و عصمت مطلق اهل بيت عليهم السلام دارد- قرار دهيم، به اين نتيجه مى‌رسيم كه آنان آگاه‌ترين دانشمندان به معارف بلند قرآن هستند، و كسانى كه‌

[1]. واقعة: آيه 77- 79.

[2]. ر. ك: تفسير نمونه: ج 23 ص 268.

[3]. ر. ك: الدرّ المنثور: ج 8 ص 27.