از مجموعه نكات برداشت شده از اين آيه، به دست مى‌آيد كه آنچه به عنوان غريزه جنسى، در زن و مرد وجود دارد، صرف تمايل براى اتّصال جسمى و ارضاى يك غريزه فيزيولوژيكى نيست؛ بلكه ساختارى طبيعى، متشكّل از مجموعه‌اى از نيازها، احساس‌ها، توانمندى‌ها و ويژگى‌هاى بدنى و روانى است كه آثار روانى، عاطفى، اخلاقى، معنوى و اجتماعى فراوانى دربر دارد. مترتّب شدن اين آثار بر غريزه جنسى، دليل آن است كه ساختار غريزه جنسى (و نه صرف جنبه فيزيولوژيكى آن)، از مبانى تربيت جنسى است و باتوجّه به اين ساختار، بايد به پرورش نيازها، احساس‌ها و توانمندى‌هاى روانى دختر و پسر، در جهت تحقّق اين اهداف، كوشش نمود.

اصول مرتبط با مبناى اوّل‌

منظور از اصول مرتبط با مبناى وجود غريزه جنسى، قواعد نسبتا كلى‌اى هستند كه از اين مبنا كشف مى‌شوند و بايد در جريان تربيت جنسى، به كار گرفته شوند. در اين‌جا به چند اصل مهم اشاره مى‌شود:

1. رشد احساس طبيعى بودن نياز جنسى‌

باتوجّه به اين‌كه غريزه جنسى، در طبيعت انسان سرشته شده است، احساس علاقه جنسى، نياز به ارضا و توجّه به جنس مخالف نيز، بايد طبيعى تلقّى شود و به هيچ‌وجه احساس پليد و زشت دانسته نشود؛ بلكه جزو سنّت پيامبر صلّى اللّه عليه و اله، خلق و خوى انبيا و نشانه تدبير حكيمانه پروردگار دانسته شود.

همان‌طور كه در توضيح مبنا مطرح گرديد و آيه و احاديثى در اين زمينه آورده شد، در نظام تربيت جنسى اسلامى، طبيعى بودن اين غريزه، خلق و خوى انبيا بودن ارضاى آن، خدادادى بودن علاقه دو همسر و سنّت بودن ازدواج، بايد آموزش داده شود و افراد، با اين احساس و علاقه، به صورت طبيعى رشد نمايند. و البته در رشد اين احساس و علاقه، نبايد به اندازى افراط شود كه ضوابط و چارچوب‌هاى ابراز علاقه‌ها و احساس‌ها ناديده گرفته شوند و يا تلقّى شود كه سلامت روانى افراد، در