آزادى بدون ضابطه ارضاى اين غريزه است.

شهيد مطهرى، در مورد پليد دانستن علاقه جنسى بعضى از آيين‌ها و نظر اسلام در برابر آن عقيده دارد كه براى ما مسلمانان كه علاقه دو همسر را به يكديگر، يكى از نشانه‌هاى بارز وجود خداوند مى‌دانيم‌[1] و نكاح را سنّت و تجرّد را يك نوع شرّ حساب مى‌كنيم، هنگامى كه مى‌خوانيم يا مى‌شنويم بعضى از آيين‌ها علاقه جنسى را ذاتا پليد و آميزش جنسى را، هرچند با همسر شرعى و قانونى، موجب تباهى و سقوط مى‌دانند، دچار تعجّب مى‌شويم. عجب‌تر آن‌كه مى‌گويند دنياى قديم، عموما گرفتار اين وهم بوده است. برتراند راسل، فيلسوف اجتماعى مشهور معاصر مى‌گويد: «عوامل و عقايد مخالف جنسيت در اعصار خيلى قديم وجود داشته و بخصوص در هرجا كه مسيحيت و دين بودا پيروز شد، عقيده مزبور نيز توفّق يافت».

وستر مارك مثال‌هاى زيادى از اين فكر عجيب، مبنى بر اين‌كه چيز ناپاك و تباهى، در روابط جنسى وجود دارد، ذكر مى‌نمايد.[2]

در آن نقاط دنيا نيز كه دور از تأثير مذهب بودا و مسيح بوده است، اديان و راهبانى بوده‌اند كه طرفدارى از تجرّد مى‌كرده‌اند، مانند اسنيت‌ها در ميان يهوديان ... و بدين طريق، يك نهضت عمومى رياضت در دنياى قديم ايجاد شد. در يونان و روم متمدّن نيز طريقه كلبيون، جاى اپيكور را گرفت ... افلاطونيان نو نيز به اندازه كلبيون، رياضت‌كش بوده‌اند.

از ايران، اين عقيده (دكترين) به سمت باختر پخش شد كه مادّه، عين تباهى است و به همراه آن، اين اعتقاد به وجود آمد كه هرگونه رابطه جنسى، ناپاك است. اين عقيده با اصلاحاتى جزئى، اعتقاد كليساى مسيحيت محسوب گرديد.[3]

[1]. وَ مِنْ آياتِهِ أَنْ خَلَقَ لَكُمْ مِنْ أَنْفُسِكُمْ أَزْواجاً لِتَسْكُنُوا إِلَيْها وَ جَعَلَ بَيْنَكُمْ مَوَدَّةً وَ رَحْمَةً؛ يكى از نشانه‌هاى او، اين است كه از خود شما براى شما همسر آفريد تا با او آرام گيريد و ميان شما مهر و محبّت قرار داد)( سوره روم، آيه 21).

[2]. اخلاق جنسى در اسلام و جهان غرب، ص 9- 12.

[3]. ر. ك: كتاب زناشويى و اخلاق، ص 25 و 26.