ساختار واحدى است كه مجموعه‌اى مرتبط باهم، آن را شكل داده‌اند. در كشف اصول تربيت جنسى از اين مبنا، آن ساختار و نه تنها بعد فيزيولوژيكى آن، مورد توجّه است. ازاين‌رو مى‌توان گفت كه ساختار غريزه جنسى در آدمى، با حيوان، متفاوت است و آثار روانى، اخلاقى و معنوى‌اى كه در ارضاى غريزه جنسى آدمى وجود دارند، هيچ‌كدام در ارضاى غريزه جنسى حيوانات وجود ندارند؛ بلكه تنها در برخى از آنها كه داراى جنبه فيزيولوژيكى است، وجود دارند.

از جمله آياتى كه به اين ساختار طبيعى پرداخته، اين آيه است:

وَ مِنْ آياتِهِ أَنْ خَلَقَ لَكُمْ مِنْ أَنْفُسِكُمْ أَزْواجاً لِتَسْكُنُوا إِلَيْها وَ جَعَلَ بَيْنَكُمْ مَوَدَّةً وَ رَحْمَةً إِنَّ فِي ذلِكَ لَآياتٍ لِقَوْمٍ يَتَفَكَّرُونَ‌.[1]

از نشانه‌هاى خداوند متعال اين است كه او براى شما از خودتان جفت‌هايى آفريد تا بدانها آرامش يابيد و ميانتان دوستى و مهربانى نهاد؛ همانا در اينها نشانه‌هايى است براى مردمى كه مى‌انديشند).

در اين آيه، به چند نكته مهم، پرداخته شده است: 1. از اهداف آفرينش زن و مرد، رسيدن به آرامشى است كه اين دو، در ارتباط باهم خواهند داشت؛ 2. هريك از زن و مرد، با ويژگى‌هاى جسمى و روانى خاصى پديد آمده‌اند كه بدون ارتباط باهم، آن هدف، تحقّق نمى‌يابد؛ 3. هريك از مرد و زن، به گونه‌اى آفريده شده‌اند كه به يكديگر نيازمندند و براى رفع نياز خود، به ديگرى متمايل و در تلاش‌اند؛ 4. تلاش براى رفع نيازهاى فيزيولوژيكى و روانى- عاطفى، با ابراز محبّت و مهربانى كردن زن و مرد به يكديگر، همراه است؛ 5. خداوند، اين توانمندى ابراز محبّت و مهربانى هر يك از زوجين را در اصل آفرينش، قرار داده است؛ 6. با مطالعه و بررسى انديشمندانه ابعاد وجودى هريك از زن و مرد و احساس نيازى كه آنها به يكديگر دارند و اهدافى كه خداوند از آفرينش اين دو، در رشد و تعالى روانى- عاطفى، اخلاقى و زندگى اجتماعى و بقاى نسل دارد، مى‌توان به تدبير حكيمانه پروردگار، در اين زمينه پى برد.

[1]. سوره روم، آيه 21.