در مورد محبّت كردن به كودكان نيز سفارش‌هاى مؤكّدى از جانب معصومان عليهم السّلام وارد شده است. امام صادق عليه السّلام مى‌فرمايد:

إنّ اللّه ليرحم العبد لشدّة حبّه لولده.[1]

خداوند، بنده‌اش را به خاطر شدّت محبّت به فرزندش رحم مى‌كند و مى‌بخشد.

در حديث ديگرى نيز مى‌فرمايد:

إنّ رسول اللّه خرج على عثمان بن مضعون و معه صبىّ صغير يلثمه، فقال: ابنك هذا قال: نعم قال: أتحبّه يا عثمان؟ قال: إى و اللّه يا رسول اللّه إنّى أحبّه! قال: أفلا أزيدك حبّا له قال: بلى، فداك أبى و أمّى! قال: إنّه من يرضى صبيّا له صغيرا من نسله حتّى يرضى، ترضّاه اللّه يوم القيامة حتّى يرضى.[2]

روزى پيامبر صلّى اللّه عليه و اله عثمان بن مضعون را ديد، درحالى‌كه پسر كوچكى همراه او بود و او در حال بوسيدن بچه‌اش بود. پيامبر صلّى اللّه عليه و اله پرسيد: «اين پسر شماست؟». عرض كرد: بله. پيامبر صلّى اللّه عليه و اله فرمود: «آيا او را دوست دارى، اى عثمان؟». عرض كرد: بله.

به خدا قسم اى رسول خدا كه او را دوست دارم! پيامبر فرمود: «آيا چيزى به تو بگويم كه محبّتت به او بيشتر شود؟». عرض كرد: آرى، پدر و مادرم به فدايت! پيامبر صلّى اللّه عليه و اله فرمود: «هركس به فرزند خردسالى از نسل خود، آن‌قدر توجّه و محبّت كند تا حدى كه كودك از او راضى شود، خداوند، در روز قيامت، او را آن قدر مورد لطف و مرحمت قرار مى‌دهد تا حدى كه راضى شود.

امام صادق عليه السّلام در حديث ديگرى مى‌فرمايد:

قال موسى عليه السّلام يا ربّ أىّ الأعمال أفضل عندك؟ فقال: حبّ الأطفال فإنّى فطرتهم على توحيدى فإنّ أمتّهم أدخلتهم جنّتى برحمتى.[3]

حضرت موسى عليه السّلام به پروردگار عرض كرد: «خداوندا! بهترين كارها نزد تو چيست؟». خداوند فرمود: «محبّت كردن و يا دوست داشتن كودكان؛ چراكه با فطرت توحيدى، آنها را سرشتم و اگر جان آنها را به رحمتم گرفتم، آنها را وارد بهشتم مى‌كنم».

[1]. الكافى، ج 6، ص 50؛ ثواب الأعمال، ص 201؛ بحار الأنوار، ج 104، ص 91، ح 9.

[2]. ميزان الحكمة، ج 4، ص 3669؛ كنز العمّال، ج 16، ص 586.

[3]. المحاسن، ج 1، ص 293؛ بحار الأنوار، ج 104، ص 97، ح 57.