معروف به ابن‌باباى قمى، محمّدبن نصير نميرى،[1] ابوطاهر محمّدبن على‌بن بلال، احمدبن هلال، حسين‌بن منصور حلّاج، ابن‌ابى‌عزاقر، ابودلف،[2] ابوالبخترى وهب‌بن وهب، يونس‌بن ظبيان، محمّدبن سنان، محمّدبن على صيرفى و امثال اينها.[3] از امام صادق (ع) نقل شده:

لكلّ رجل منّا رجلا يكذب عليه؛[4]

براى هر يك از ما مردى است كه بر ما دروغ مى‌بندد».

در روايت ديگر، امام صادق مى‌فرمايد:

ما اهل‌بيت، بسيار راستگوييم. پيوسته دروغگويى پيدا مى‌شود كه بر ما دروغ مى‌بندد و با دروغ خود، راستى ما را در نزد مردم ساقط مى‌كند. پيامبر خدا صادق‌ترين مردم بود و مسيلمه كذّاب، بر او دروغ مى‌بست.[5]

ابو يحيى واسطى از امام رضا (ع) نقل مى‌كند:

بيان، بر على‌بن حسين، پيوسته دروغ مى‌بست. خداوند، حرارت آهن را بر او چشانيد. مغيرةبن سعيد بر ابوجعفر (امام باقر (ع)) دروغ مى‌بست. خداوند، حرارت آتش را بر او چشانيد. محمّدبن بشير بر ابوالحسن موسى‌بن جعفر دروغ مى‌بست. حرارت، آتش را بر او چشانيد. ابوالخطّاب بر ابو عبدالله (امام صادق (ع)) پيوسته دروغ مى‌بست. حرارت، آتش را بر او چشانيد، و آنى كه بر من دروغ مى‌بندد، محمّدبن فرات است.[6]

هشام‌بن حكم مى‌گويد:

از امام صادق (ع) شنيدم: مغيرةبن سعيد بر پدرم دروغ مى‌بست و اصحاب مغيره در اصحاب پدرم پنهان بودند. كتب اصحاب پدرم را مى‌گرفتند و به مغيره مى‌دادند. مغيره هم مطالب كفر و زندقه را در آنها پنهان مى‌كرد و به پدرم نسبت مى‌داد و

[1]. همان، ص 520، ش 999.

[2]. الحدائق الناضرة، ج 1، ص 12.

[3]. اختيار معرفة الرجال، ص 309، 364 و 546، ش 558، 673 و 1033؛ الرسائل الاصولية، ص 124.

[4]. المعتبر فى شرح المختصر، ج 1، ص 29؛ الحدائق الناضرة، ج 1، ص 8.

[5]. اختيار معرفة الرجال، ص 108، ش 174.

[6]. همان، ص 302، ش 544.