فصل چهارم: نگاه اخباريان به سنن نبوى‌

شكّى نيست كه اگر روايات نبوى از طريق اهل‌بيت و با سند معتبر به ما رسيده باشد، همانند ديگر روايات ائمه اطهار به آنها عمل مى‌كنيم؛ اما درباره آن دسته از روايات نبوى كه از غيرطريق اهل‌بيت به ما رسيده، بسيارى از اخباريان اختلاف كرده‌اند و حجّيتش را نمى‌پذيرند؛ هرچند با سند معتبر باشد. به اعتقاد آنان، اين دسته از روايات نبوى همانند ظواهر قرآن است كه بدون مراجعه به اهل‌بيت و بى‌آن كه بيانى از ناحيه آنان در تأييدش برسد، در احكام نظرى حجّيت ندارد و استدلال به آن در احكام شرعى جايز نيست. بر اين اساس، محمّد امين استرآبادى، مى‌گويد:

از ضروريات مذهب است كه پيامبر (ص) هرچه آورده، در نزد اهل‌بيت به وديعه گذاشته و به مردم امر كرده كه به آنان مراجعه كنند و از آنان بپرسند. روايات نبوى نيز يا بايد از طريق اهل‌بيت به ما رسيده باشد و يا در تأييدى از سوى ائمه (عليهم السلام) براى آن رسيده باشد تا حجّيت داشته باشد، وگرنه، بايد در استدلال به روايات نبوى در احكام نظرى، توقّف و احتياط كرد.[1]

دلايل اخباريان بر عدم حجّيت روايات نبوى‌

اخباريان براى عدم حجّيت روايات نبوى بدون مراجعه به اهل بيت (عليهم السلام)، دلايلى اقامه كرده‌اند كه در كل، همانند دلايلى است كه در باره ظواهر قرآن گذشت. محمّد امين‌

[1]. الفوائد المدنية، ص 47 و 165.